اعتراضات مردم در شهرهای مختلف کشور به تصمیم سهمیه‌بندی و افزایش قیمت بنزین و شکل رفتارهای اعتراضی بار دیگر این سؤال را مطرح کرده است که در چارچوب نظام سیاسی و حقوقی جمهوری اسلامی ایران، مردم چگونه می‌توانند اعتراضات و مطالبات خود را بیان کنند؟ قانون اساسی و قوانین عادی چه ظرفیت‌هایی را برای بیان اعتراضات پیش‌بینی کرده‌اند؟ چگونه می‌توان برای احقاق حقوق خود بدون اینکه به همسویی با دشمن و ضدانقلاب متهم شد، راهپیمایی اعتراضی برگزار کرد؟