افشای ماجرای سیم کارت های سفید، باعث خدشه دار شدن اعتماد عمومی و امنیت روانی جامعه شده است. بعضی ها می گویند که وقتی سیم کارت سفید داریم، احتمالا بیمه سفید، دانشگاه سفید، کارت سوخت سفید،مدرسه سفید،زیارت سفید،پرواز و هتل سفید، استخدامس فید، مدیریت سفید و سایر سفیدها را هم داریم. سیمکارت سفید و دسترسی های مشابه، از مصوبات کارگروه تعیین مصادیق از سال های قبل بوده که بنا بر تایید نهادهای ذیصلاح مانند وزارت ارشاد، وزارت بهداشت، صداوسیما و برخی دستگاهای خاص دسترسی‌هایی ایجاد شود.این فرایند پس از اتفاقات سال ۱۴۰۱ و محدودیت‌های گسترده در پلتفرم‌های بین‌المللی و تقاضای مبرم اهالی رسانه برای دسترسی به پلتفرم‌های خبری و همچنین سایر مشاغل مانند تجار بخش خصوصی در ارتباطات بین‌الملل از سوی دیگر به اوج خود رسید به نحوی که تعداد سیمکارت‌های بدون محدودیت به چندبرابر قبل افزایش پیدا کرد. از ابتدای دولت چهاردهم و با توجه به رویکرد رییس جمهور در بازگشایی سراسری پلتفرم های بین المللی مانند رفع محدودیت گوشی های آیفون، بازگشایی واتس آپ و گوگل پلی و رفع تحریم از پلتفرم‌های پرمخاطب مثل چت‌جی‌پی‌تی و ... برای همه مردم؛ سختگیری‌های ویژه‌ای در فرایند رفع محدودیت سیمکارت‌ها صورت گرفته به طوری که در یکسال اخیر نه تنها این دسترسی‌ها افزایش نداشته بلکه تا ۵۰ درصد کاهش پیدا کرده است. با این حال، افشاگری سیمکارت سفید، همه دستاوردها را با عینک شک و تردید مواجه نموده و به اعتماد عمومی لطمه زده است.بخش مهمی از کسانی که از این امتیاز برخوردار شدند، همان‌هایی هستند که همیشه موافق فیلترینگ و مخالف اینترنت آزاد بوده‌اند و مصداق آن واعظانی به شمار می‌روند کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند، چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند.

طی چند روز اخیر و در غیاب اینترنت جهانی، اگرچه وب‌سایت‌های ایرانی با بهره‌گیری از سرورهای داخلی به فعالیت ادامه می‌دهند، اما بسیاری از کاربران اینترنت، از دانشجویان و برنامه‌نویسان تا کسب‌وکارهای کوچک که فعالیتشان در بستر شبکه جهانی اینترنت جریان داشته، با مشکلات بسیاری مواجه و بعضا متحمل ضررهای جبران‌ناپذیری شدند. این روزها که محدودیت دسترسی به اینترنت با تصویب شورای امنیت و درراستای ایجاد محدودیت در برابر سوءاستفاده اغتشاشگران برای پیشبرد اقداماتشان صورت گرفته است، وب‌سایت‌های داخلی از جمله سایت بانک‌ها و ادارات دولتی، خبرگزاری‌های داخلی و و ظاهرا تمامی‌ وب‌سایت‌هایی که سرورهای داخلی دارند، قابل دسترس هستند؛ البته برای دستیابی به این سایت‌ها باید به‌جای جست‌وجوی آن در گوگل، به صورت مستقیم آدرس آن را در نوار اینترنت بنویسید.