«همسرم با مرد دیگری ارتباط دارد.»، «همکارم می‌خواهد پروژه‌های من را بدزدد.»، «در مهمانی همه به من می‌خندیدند.»؛ این بخشی از نگاهی است که روزهای افراد مبتلا به پارانویا (بدگمانی) را می‌سازد و اینگونه زندگی را برای اطرافیانشان سخت و سخت‌تر می‌کند.

چند سال پیش در نزدیکی محل زندگی‌ام در جنوب لندن با خیریه‌ای محلی و کوچک با قدمتی بیشتر از ٢٠ سال آشنا شدم که هدفش کاهش تنهایی و انزوای سالمندان و کمک به افراد دچار بیماری‌های زوال ‌عقل (مانند آلزایمر و...) در آن منطقه بود. خیلی زود عضو این خیریه شدم. کار زیادی هم لازم نبود انجام دهیم: مثلا هفته‌ای يكي، دو ساعت وقت بگذاریم، به خانه یکی از سالمندان محل برویم و گپی بزنیم، خاطراتشان را بشنویم، در کار خانه کمکشان کنیم، احیانا همراهشان بیرون برویم و خرید کنیم یا از اینترنت چیزی را که می‌خواهند سفارش دهیم و... . تجربه سازنده و لذت‌بخشی بود.

همسرتان همیشه مضطرب است و در کنار او آرامش کمتری را تجربه می کنید. او همیشه با عینک بدبینی به همه رویدادهای زندگی نگاه می کند. روزهای اول ازدواج حالت او را نشانه عشق بیش از اندازه می دانستید و حال از رفتارهایش کلافه اید.