در نتایج این پژوهش آمده است:« اسکان بشر نقشی تمدن ساز در فرآیند تاریخی توسعه جوامع داشته است و در این فرآیند، شهرها به مثابه برترین سطح اسکان، کانون ایفای این نقش بوده اند. چشم انداز توسعه جهانی نشان می‌دهد این نقش همچنان تداوم دارد و این مهم در گرو حفظ محیط زیست است. از پدیده های عمده ناپایدار کننده شهری به ویژه در کشور ما اسکان غیر رسمی به عنوان گونه ای از شهرنشینی با مشکلات حاد است که رو به گسترش نیز هست. امروز که سکونت‌گاه‌های غیر رسمی به عنوان یک واقعیت و بخش انکار ناپذیر شهر های کشورمان پذیرفته شده اند، تقویت بخشی از جنبه های مثبت و تضعیف جنبه های منفی این سکونت‌گاه ها با تاکید بر امکانات بالقوه و بالفعل موجود در فضا ها امکان پذیر است.»