۲۵ نوامبر امسال، روز جهانی منع خشونت علیه زنان ، بیست و یک ساله می‌شود و پاندمی کرونا در کنار پاندمی خشونت علیه زنان در سال جاری این واقعیت تلخ را برجسته‌تر کرد که خشونت علیه زنان علت و معلول نابرابری‌های جنسیتی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و مانع جدی احترام به حقوق انسانی زنان است و ما راهی طولانی برای رفع همه اشکال خشونت‌های جنسی‌-جنسیتی در فضا‌های عمومی و خصوصی، در پیش داریم.

خشونت علیه زنان بحث تازه ای نیست . همواره در سراسر جهان، به دلایل مختلف زنان در معرض خشونت قرار می گیرند. این خشنونت ها در دسته بندی های مختلف قرار می گیرد . از آزار و اذیت جسمی و بدنی گرفته تا خشونت روانی شامل تحقیر، توهین، افترا و ...و خشونت های اقتصادی.این مسئله چنان اهمیت دارد که مجمع عمومی سازمان ملل متحد ۲۵ نوامبر را روز جهانی منع خشونت علیه زنان نامیده است. درهمین رابطه در ایران هم تلاش می‌شود قانونی برای منع خشونت علیه زنان تدوین شود.

اگر واژه خشونت علیه زنان، در ذهن شما پای چشم کبود شده و زنی غمگین را تصویر می‌کند، تنها نیستید. این تصور خیلی از افراد است که خشونت علیه زن را فیزیکی و بدنی می‌دانند. اما همه خشونت این نیست. شاید انقدر شنیدن متلک‌ها و آزارهای خیابانی برای زنان عادی شده باشد و هر روز در معرض آن باشند که فکر نکنند این هم نوعی اعمال خشونت علیه یک زن است در حالی که خشونت ابعاد و انواع مختلفی دارد.