در چند ماه اخیر به کرات با تهدید اسرائیلی -امریکایی برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران مواجه بوده ایم. تهدیداتی که بسیاری از تحلیل گران آن را بنوعی غلو می دانند. آلودگی منطقه ای ناشی از حمله های احتمالی، شیوه استقرار تاسیسات و استقرار در عمق زمین ، پیامدهای حمله متقابل ایران ، کمترین ادله بازدارنده برای وقوع این حمله است. تحلیل گران معتقدند که شیوه جنگ اسرائیلی ها از تهاجم مستقیم به سمت خرابکاری یا ضربه زدن پنهان منجر به ایجاد بحران در زیرساخت های کلیدی ، تغییر یافته است. همچنین اسرائیل خوب می داند که در صورت حمله ، بهانه کافی به جمهوری اسلامی ایران برای ورود به فاز نظامی صنعت اتمی و عدول از سیاست های ممنوعیت شرعی ادعا شده، داده خواهد شد. اسرائیل همچنین نباید تهدید کلاهک های موجود را دست کم بگیرد. موضوعی که هم سیستم امنیتی ایالات متحده و هم موساد ، بخوبی از آن آگاه هستند و مطمئن هستند که در صورت حمله، بی درنگ مورد حمله متقابل قرار خواهند گرفت. تاسیسات هسته ای خاورمیانه خصوصا تاسیسات هسته ای ایران، مسلما تابع قواعد خاص خودش بوده و با خاورمیانه هسته ای دهه های 1990 و 2000 میلادی ، بشدت متفاوت است.

نشریه نشنال اینترست استراتژی بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی را در قبال ایران "شکست کامل" خواند و نوشت یک دهه حضور نتانیاهو در عرصه قدرت، اسرائیل را بیش از هر زمان دیگر در مقابله با ایران منزوی تر کرده است.