اینکه برخی از نمایندگان مجلس واقعا دارای حاشیه‌های ریز و درشت هستند را نمی‌توان کتمان کرد. اینکه نقدی بر نماینده‌ای شود و یا فسادی بر اساس شنیده‌ها افشا شود و طرف را یقه کنیم نیز، کار درستی نیست. در مقابل این تحلیل، گروهی دیگر معتقدند که با نوعی تضعیف شان مجلس و نمایندگان مجلس طرف هستیم. همچنین برخی هم مسئله را از این زاویه تحلیل می‌کنند که با نوعی دعوای دو قطبی ساختگی مواجه هستیم. ورای راستی و درستی کدام سناریو، رائفی پور در پاسخ نماینده یزد بیان داشته که یقه شما را رها نمی‌کنم. این بار فرق می‌کند. انتخابات.

بسیاری از نمایندگان مجلس و اعضای جبهه پایداری محمدباقر قالیباف را متهم ردیف اول فلج شدن مساله شفافیت آرا می‌دانند و در عیان و خفا این دست از مسائل را بیان می‌کنند. کار این زد و خورد به اندازه‌ای بالا گرفت که محمد سعید احدیان در فروردین‌ماه سال جاری در متنی از «مدعیان شفافیت» انتقاد کرد و مجتبی توانگر، نماینده نزدیک به قالیباف نیز در نامه معروف و تنش رسانه‌ای‌اش با جریان پایداری، این جبهه را سر راه تصویب شفافیت خواند. آنچه مجلس یازدهمی‌ها و تیم رسانه‌ای قالیباف مبنی بر شفافیت داوطلبانه بر آن تاکید دارند و مانور رسانه‌ای می‌دهند، اما بیشتر شبیه طنز تلخی در این باره است. مشخصا وقتی مساله به صورت داوطلبانه در حال اجرا است به صورت گزینشی چراغ شفافیت خاموش و روشن می‌شود کما اینکه با مرور سامانه شفافیت داوطلبانه آقایان می‌بینیم در طرح مهمی همچون «تحقیق و تفحص از اوقاف» رای‌ها به صورت شفاف ثبت نشده است.به نظر می‌رسد داستان طرح شفافیت در مجلس یازدهم دیگه به فصل پایانی رسیده است. تراژدی که پایان آن البته در کارنامه مجلس یازدهمی‌ها ثبت خواهد شد. شعاری که علیه رقبا به کار گرفته شد، اما در عرصه عمل هیچ کس نخواست ردای شفافیت را بر تن کند. کودتایی علیه یک طرح از داخل و خارج مجلس.

درباره بحث شفافیت مالی کاندیداهای انتخابات مجلس در سال‌ها و ماه‌های اخیر کارشناسان و نمایندگان پارلمان اظهارنظرهای مختلفی داشته‌‌‌اند اما کمتر از ۸۲ روز مانده به انتخابات همچنان این موضوع در بلاتکلیفی قرار دارد و مجلس قانونی برای آن تصویب نکرده است.