عملکرد اقتصاد ایران نشان‌دهنده آن است که نوسان رشد اقتصادی تحت تأثیر درآمد نفت است. تجربه نشان می‌دهد که به دلیل وجود نفت در برانگیختن رشد اقتصادی تا حدودی در برخی دوره‌ها ایران موفق بوده،، اما در میان‌مدت و بلندمدت با هدف استمرار و پایدار‌کردن رشد اقتصادی ناموفق عمل کرده است. درکل آمار و ارقام نشان می‌دهد که تغییرات ساختاری ایران به سمت فعالیت‌های کم‌بازده و کم‌بهره‌ور برعکس کشورهایی، چون کره جنوبی، چین، ویتنام، مالزی و ترکیه بوده است. اما رفتار بهره‌وری درون‌بخشی در مقایسه با تغییرات ساختاری در ایران نامنظم‌تر بوده که می‌تواند تاب‌آوری کم و وابستگی به نفت را بیشتر نشان دهد.

از زمان‌های گذشته تا دوران حال، اکثر اقتصاددانان و سیاست‌گذاران معتقدند که معیار سنجش رشد و موفقیت یک کشور، GDP یا تولید ناخالص داخلی آن است؛ آن‌ها حل شدن بسیاری از مشکلات فرهنگی تا معیشتی را به افزایش GDP وابسته می‌دانند و حداقل در تئوری، سعی آن‌ها بر افزایش این رقم است.