این افراد زیاد اهل این نیستند که جواب سخنرانی و استدلال را با منطق و سخنرانی دیگری جواب بدهند. آنها صدای خود را بلند می‌کنند، داد می‌زنند و محکم روی میز می‌کوبند.به نظر می‌رسد دیگر باید گوش‌هایمان به این ادبیات عادت کند. در مجلس‌های هشتم و نهم که تازه از راه رسیده‌ها به پارلمان راه پیدا کرده بودند وقتی پیچ رادیو را می‌چرخاندی این ادبیات را می‌شنیدی. ادبیات طلبکارانه‌ای که همیشه حق را به خود می‌هد.