جوانان جامعه ایران با چشم‌انداز مبهمی درباره سرنوشت خود مواجه شده‌اند. از یکسو فرصت‌های شغلی و تحصیلی متناسب با توانایی‌های آنها در کشور وجود ندارد و از سوی دیگر نخبگان علمی و اجتماعی جامعه از هر فرصتی برای مهاجرت استفاده می‌کنند و کشور را ترک می‌کنند.