تأکید بر «شناخت و تفکر بالغ»، موجبات دلزدگی و گریزان بودن کودکان از مدرسه و فعالیت‌های مدرسه‌ای می‌شود. در حال حاضر پرداختن به حیطه عاطفی در آموزش و پرورش کودکان قربانی تمرکز بیش از حد بر حیطه شناختی و فرایندهای عالی ذهن شده است، به‌طوری که مفاهیمی چون دوست داشتن، عشق‌ورزیدن، مهربان‌بودن، همدلی‌کردن، شادبودن و نظایر آن به حاشیه رفته‌اند.

استفاده از جمله‌هایی دهان پرکن، سرشار از کلی‌گویی و ابهام تنها یکی از رایج‌ترین شیوه‌های مغالطه است اما چطور باید استدلال‌های منطقی را از غیرمنطقی تشخیص بدهیم؟