«کودکان کار به‌استثمار گرفته شده اند.» این شاید معروف‌ترین و پرکاربردترین عبارت از زبان فعالان حقوق کودک و متولیان قانونی و رسمی کنترل این آسیب اجتماعی است اما، چگونه است که با وجود آگاهی از این موضوع، همچنان شاهد افزایش روزافزون کودکان کار و خیابانی در تقاطع‌ها و چهارراه‌های پایتخت و کلانشهر‌های کشورمان هستیم

کار کودکان نشان دهندة به اصطلاح یک سری مکانیسم ها است که آنها را تحت عنوان «عوامل موثر» می شناسیم.در واقع، یک سری زمینه ها و عوامل وجود دارند که یک خانواده یا گروهی از افراد را مجاب می سازنند که کودکان را در دامن خیابان رها سازند تا به اصطلاح "کار" کنند. از واسطه ها که به صورت غیراخلاقی برخی از کودکان بی سرپرست یا بدسرپرست را به کار می گمارند و از طریق آنها منبع درآمدی برای خود دست و پا می کنند که بگذریم، باید به زمینه های اجتماعی و اقتصادی کار کودکان نگاهی دقیق تر انداخت.

محمود عباسی، معاون حقوق بشر و امور بین‌الملل وزیر دادگستری و دبیر مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک، اجرا نشدن آیین‌نامه ساماندهی کودکان کار را عامل اصلی وضعیت فعلی کودکان کار و خیابان دانست.

کودکان کار تنها محدود به کودکان خیابان نیستند و بخش عمده‌ای از آنها در کارگاه‌های کوچک و زیرزمینی مشغول به کار هستند.