عوام زدگی و شعار گرایی متاسفانه تبدیل به بخش غیرقابل انکار از منظومه مدیریتی کشور شده است . عدم تعریف قوانین تنبیهی و بنوعی ضعف نظام نظارتی، بر تشدید این سنت نادرست افزوده است. وقتی از منظومه گازی و هاب گازی حرف می‌زنیم باید به بحث سرمایه گذاری روی استخراج، گاز رسانی در سطح ملی (صنعتی و خانگی)، صادرات گاز، تنوع بخشی به محصولات و خروجی‌های صنعت گاز، حضور در کلیه طرح‌های مرتبط با گاز در سطح منطقه، گاز و تحریم ها، گاز و امنیت ملی و ... توجه داشته باشیم. سوال اینجاست که آیا با یک پیمان نامه مشترک، ما به آرزوی گازی خودمان نزدیک شده ایم؟ حیف که رسانه مقید به چارچوب است. مطمئن هستیم که افزایش مطالبه گری و نقد گزارشات و عملکرد‌ها توسط رسانه‌های تخصصی، فضا را برای بهبود عملکرد و ارتقا وظیفه مندی مدیران در دستگا ههای اجرایی فراهم می‌کند. کشور نیازمند هاب گازی بوده و اراده ملی بر تحقق آن تعلق گرفته است، لذا اجازه نمی‌دهیم که هر حرکتی را به اسم هاب گازی پنداشته و مانور تبلیغاتی روی آن صورت گیرد. قابل توجه عزیزان ما در شرکت ملی گاز، وزارت نفت، وزارت امور خارجه.

ایران سال‌هاست رویای تبدیل‌شدن هاب گازی منطقه را در سر دارد. اما موانع بسیاری بر سر راه بوده و هست که هر بار این مسیر را دشوارتر می‌کند. به نظر می‌رسد دولت سیزدهم در روزهای پایانی خود و به دنبال مواجهه با بحران ناترازی گاز، در تلاش است تا گام برداشتن در این مسیر را به نام خود بزند. در این راستا، حدود یک ماه پیش تفاهم‌نامه‌ای بین نماینده ویژه فدراسیون روسیه و جواد اوجی، وزیر نفت، با هدف توسعه و تقویت همکاری دو کشور در زمینه گاز امضا شد. در راستای انعقاد تفاهم‌نامه‌ای با روسیه به جهت واردات گاز و قرارداد سواپ گاز ترکمنستان از طریق ایران به عراق، بار دیگر موضوع تحقق رویای هاب گازی مطرح شده است. با توجه به ظرفیت‌های ایران و روابط بین‌المللی آیا چنین رویایی محقق خواهد شد؟ باید از سازمان بازرسی کل کشور ، دیوان محاسبات و سایر نهادها و دستگاه های بازرسی و امنیتی پرسید که چه توضیحی درباره دستاوردهای وزیر نفت در این خصوص دارند؟

به منظور تحقق راهبرد تبدیلِ ایران به هاب گازی منطقه، اقداماتی بایستی به صورت فوری صورت گیرد تا پیش از سال ۲۰۳۰، هدف تجارت ۱۷۰ میلیارد مترمکعب در سال با کشورهای منطقه محقق شود.