نام اورامان که می‌آید، تن‌ها به لرزه می‌افتد، پیش از آنکه زیبایی کوه‌های سر به فلک کشیده، طبیعت بکر و تاریخ و فرهنگ باستانیش بر صفحه ذهن هک شود، نام آزادها و فرهادها به خاطر می‌آید. پسران، مردان و پدرانی که به دنبال تکه نانی رنج دنیا را بر دوش می‌کشند، به دامان کوه می‌زنند و در دامان کوه جان می‌سپرند؛ بی‌آنکه دل مسئولی بلرزد. تراژدی مرگ کولبران گویی پایانی جز تلخی مرگ نخواهد داشت.