ای کاش دیوان محاسبات به تاسی از مولای متقیان ،پیش از شتاب به پاسخ تند به یک پرسش عدالت جویانه، اندک زمانی مداقه ای به محاسبات نفس خویش می نمود. شاید حداقل در شرایطی که زخم فقر تا حدی به استخوان رسیده که دو نوجوان کولبر برای یک لقمه نان جان خویش را از دست میدهند، از اقشار نیازمند و بی بضاعت برای توجیه قانون گریزی ها بهره نمی گرفت..