در پی اقدام سه کشور اروپایی (فرانسه، بریتانیا و آلمان) و فعال‌سازی «مکانیزم ماشه»، شش قطعنامه تحریمی شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران مجدداً به اجرا درآمد. این فرآیند که قابل وتو نیست، محدودیت‌های بین‌المللی در حوزه‌های هسته‌ای، نظامی و اقتصادی را که بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ وضع شده بود، بار دیگر برقرار می‌کند.فعال‌سازی اسنپ‌بک نه تنها دسترسی ایران به فناوری‌های هسته‌ای و موشکی را محدودتر می‌کند، بلکه کشورها را ملزم به بازرسی محموله‌های هوایی و دریایی مرتبط با ایران می‌سازد. این اقدام می‌تواند به توقیف هواپیماها و کشتی‌های در آب‌های بین‌المللی منجر شود. این کار در ساده ترین حالت می تواند سبب افزایش هزینه موراژ یا انتظار کشتی ها قبل از تخلیه گردد. آنچه که مسلم است، اثرگذاری این شش تحریم، کمتر بشکل مستقیم بوده و غالب اثرات بصورت اثرگذاری روی چرخه های لجستیکی دنباله گیری می شود. مکانیزم مقابله نیز باید با تقویت چرخه های لجستیکی دنباله گیری شود.

پرسش اصلی آن است که جمهوری اسلامی برای مقابله با بازگشت تحریم‌ها و جلوگیری از تشدید شرایط در عرصه بین‌المللی چه اقداماتی می‌تواند انجام دهد. میهمانان این نشست عبارتند از: فواد ایزدی، استاد دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران، حسن بهشتی‌پور، تحلیل‌گر مسائل هسته‌ای و محسن پاک‌آیین. سفیر پیشین ایران در جمهوری آذربایجان. فواد ایزدی معتقد است که اکنون در کشور باید درباره دکترین هسته‌ای تصمیم‌گیری شود. نباید پرسید که اکنون مذاکره کنیم یا نکنیم؟ صبر کنیم و ببینیم نتیجه مذاکرات چه می‌شود؟همان تصمیمی که ۲۲ سال پیش باید گرفته می‌شد، همچنان به تأخیر افتاده و ممکن است حتی ۲۲ ماه دیگر نیز عقب بیفتد.آنها در زمانی که به ایران حمله شد، به جای آن‌که محکوم کنند یا حداقل سکوت نمایند، از آن حمایت کردند. شما می‌دانید که این اقدام برخلاف اساسنامه آژانس است؛ زیرا حمله به یک سایت هسته‌ای، به‌ویژه زمانی که آن سایت تحت نظارت آژانس باشد، غیرقانونی است.در برجام غنی‌سازی ۳.۶۷ درصد ذکر شده ، اما کشورهای اروپایی رسماً بیانیه داده‌اند که غنی‌سازی ایران باید به صفر برسد. شما چگونه می‌توانید عضو یک توافق باشید و در عین حال رسماً مطالبه‌ای خلاف آن توافق مطرح کنید؟تحریم‌ها مسلما برمی‌گردند. برای اینکه موضوع حقوقی نبوده و سیاسی است و آمریکا پشت قضیه مصرانه دارد این صحنه باخت-باخت را مطرح می‌کند.آمریکایی‌ها، به‌ویژه در دوره ترامپ، نظام‌های بین‌المللی را کلاً زیر پا گذاشتند. از سازمان بهداشت جهانی خارج شد، توافق پاریس را قبول ندارد و در خیلی از معادلات با ناتو و هم‌پیمانان خود دچار چالش‌های جدی است! تفکر ترامپیست اصولاً نمی‌خواهد موضوعاتی مثل برجام در چارچوب دیپلماتیک حل شود، می‌خواهد در چارچوب قدرت و زور حل شود و چون این را می‌خواهد، بنابراین جمهوری اسلامی ایران باید پیش‌بینی این‌ها را انجام دهد.

بعد از تصویب روند فعال شدن مکانیزم ماشه ، چشم ها به واکنش های احتمالی ایران دوخته شده است. یکی از این واکنش ها، خروج ایران از NPT است.آنچه مسلم است هر اقدامی که در این مقطع انجام می‌شود باید سنجیده، منطقی و عاری از شتاب‌زدگی و هیجان باشد. تجربه تاریخی و آموزه‌های راهبردی نشان می‌دهد که گاهی لازم است اقداماتی را صورت داد تا دستاوردهای گذشته حفظ شود.این اقدامات تنها زمانی مؤثر خواهند بود که منافع کشور و امنیت ملی به‌طور کامل مدنظر قرار گیرد و پیامدهای احتمالی آن سنجیده شود.در عین حال موضوعاتی مانند تهدید به خروج از NPT بدون آمادگی کامل، نه‌تنها امنیت کشور را تضمین نمی‌کند بلکه ممکن است موجب افزایش تهدیدها و آسیب‌های جدی به زیرساخت‌ها و اقتصاد کشور شود. نمونه‌های تاریخی نشان می‌دهد که اقدامات ناپخته می‌تواند به فروپاشی نسبی زیرساخت‌ها، کاهش توان دفاعی و حتی بحران‌های اجتماعی و اقتصادی منجر شود.

وزیر صنعت، معدن و تجارت (صمت) از بازنگری بسته ممنوعیت واردات در اردیبهشت سال آینده خبر داد.

بانک مرکزی با انتشار گزارش نماگر‌های اقتصادی تا تابستان سال جاری، تصویر «نصفه و نیمه»‌ای از اقتصاد ایران در مقطع زمانی یاد شده ارایه کرد. «نصفه و نیمه» از آن جهت که بانک مرکزی در اقدامی عجیب در مقابل بسیاری از شاخص‌های اقتصادی و آماری، از «خط تیره» استفاده کرده و درواقع دست به «سانسور اطلاعات» زده است.

این مقاله درصدد است، ضمن اشاره به بند پنجم پیوست دوم قطعنامه ۲۲۳۱ و محدودیت‌های ۵ سال تحریم تسلیحاتی ایران، به ارزیابی حقوقی قطعنامه تمدید تحریم تسلیحاتی ایران از سوی آمریکا پرداخته و پیامد‌های حقوقی بین‌المللی این اقدام یک‌جانبه را واکاوی نماید.

یک اندیشکده آمریکایی به مقامات اروپایی و آمریکایی توصیه کرد سیاست «جلوگیری و محدودسازی مضاعف» را در قبال پایان تحریم تسلیحاتی ایران اتخاذ کنند و چین و روسیه را نیز وادار به پذیرش این سیاست کنند.

رئیس کل اسبق بانک مرکزی معتقد است برجام نتوانست در نهایت مشکلات روابط بانکی کشور با بانک‌های خارجی را حل کند و می‌گوید فرد متخصصی را برای حضور در تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای پیشنهاد کرده که مورد پذیرش قرار نگرفته است.

شرکت‌های دارویی زیادی در سراسر دنیا هستند که به بهانه تحریم‌ها حاضر به همکاری با ایران نیستند و همین عدم همکاری به کمبود دارویی در ایران دامن می‌زند. در این میان بیماران «ای بی» از جمله گروهی هستند که تحریم‌ها بر شرایط دارویی و پانسمان‌شان اثر منفی گذاشته است.