وجود مافیای دارو برای بسیاری از مردم به یک واقعیت غیرقابل انکار تبدیل شده است؛ واقعیتی که تجربه روزمره آنان از بازار دارو و تجهیزات پزشکی گواه آن است. بارها شاهد بوده‌ایم داروهایی که در داروخانه‌های رسمی یافت نمی‌شوند، در بازار سیاهِ دارو به ویژه در محله‌ای مانند ناصرخسرو که نامش بیش از هر چیز با داروهای ممنوعه و نایاب گره خورده به راحتی در دسترس هستند. جالب آنکه امروزه حتی نسخه‌های مجازیِ «ناصرخسرو» نیز رونق گرفته‌اند و با وجود خطرات داروهای قاچاق، تاریخ‌گذشته یا تقلبی در این بازار، برخی بیماران ناچارند برای تهیه داروهای حیاتی به این چرخه غیرقانونی پناه ببرند. این وضعیت نه تنها ضعف ساختار توزیع دارو در کشور را آشکار می‌کند، بلکه وجود مافیای سازمان‌یافته دارو را غیرقابل ردیابی می‌کند.

محمد عبده زاده رئیس سندیکای صاحبان صنایع دارو‌های انسانی ایران به مسائل و مشکلات صنعت داروسازی کشور پرداخت و خواسته‌های دست‌اندرکاران صنعت از دولت سیزدهم را مطرح کرد.

پرداخت مشوق‌‌های نقدی و غیرنقدی از سوی شرکت‌های دارویی در حالی بین برخی پزشکان و این شرکت‌ها در کشورمان رایج شده که دفتر بازرسی عمومی وزارت بهداشت آمریکا، دریافت حتی هدایای کوچکی مانند خودکار و لیوان تبلیغاتی توسط پزشکان آمریکایی را نیز ممنوع کرده!