محمدحسن سلیمانی از فعالان میراث‌فرهنگی قزوین مدعی شده است که در هنگام عبور از گذر صفویان، متوجه تخریب اندک آثار باقی‌مانده در خانهٔ منسوب به «عارف» در محله «پنبه‌ریسه» شدم. از این خانه که تا سه چهار سال پیش یکی دو اتاق باقی‌مانده بود، بعدازاین اتفاق، تنها بخشی کوچکی از یک زیرزمین مانده است. واکنش گسترده دوستداران میراث‌فرهنگی به این تصویر و شائبه تخریب اثر ملی، پاسخ مسئولان میراث‌فرهنگی شهر را در پی داشت و علیرضا خزائلی مدیرکل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان قزوین با انتشار جوابیه‌ای در خبرگزاری «میراث آریا» این اقدامات را «فعالیت‌های عمرانی» در راستای مرمت و نوسازی خانه عارف عنوان و اظهار امیدواری کرد با اجرای موفق طرح ضمن حفظ این بنای تاریخی شاهد فعالیت فضایی دیگر برای ارائه خدمات به گردشگران باشیم. لازم به توضیح است که این اثر دوره قاجاری، در تاریخ ۱۹ مرداد ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۲۹۰۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

وزیر کشور با حضور در استان قزوین و هنگام ذکر مفاخر این استان به اشتباه از عارف قزوینی شاعر بزرگ و پرآوازه زمان مشروطه باعنوان "عارف" یاد کرد.

جلال‌الدین دری می‌گوید: «نرگس مست» تلنگری به وضع موجود است که در آن قهرمانان ملی خودمان را فراموش کرده‌ایم و از آنان غافل شده‌ایم. اکنون نیز شاهد برخی قهرمان‌سازی‌های دروغین هستیم.

ادبیاتِ قبل انقلاب با وجود داشتن محتوای اعتراضی، عدالت طلبانه و سوسیالیستی و البته مبارزه جویانه با سلطه و ثروت از مفاهیم دینی و اسلامی کم بهره یا حتی بی بهره بود.

محمدعلی حضرتی مدیرکل میراث فرهنگی قزوین گفت: اگر ارادتی در میان مسئولان قزوین به عارف وجود دارد، اجازه دهند تندیس عارف که از سال ۷۵ تهیه شده در میدانی که به نام او مزین است نصب شود.به یک بیت شعر از عارف که با خط استاد پیله چی نوشته شده بود، رحم نکردند. عارف قزوینی در محله پنبه ریسه به دنیا آمد؛، همان محله ای که برخی مدیران شهری و استان قزوین اصرار دارند با بولدوزرها باقیمانده بافت تاریخی قزوین را تخریب کنند.

«اگر من هیچ خدمت دیگری به موسیقی و ادبیات ایران نکرده باشم، در زمانی یک تصنیف وطنی ساختم که از هر 10هزار نفر ایرانی، یک نفر نمی‌دانست که وطن یعنی چه، فقط تصور می‌کردند، وطن، شهر یا دهی است که در آن زاده شده‌اند.»