دیده شدن، محبوبیت و معروف شدن اگر چه محصول حرفه اجرا در رسانه ملی است، اما بی تردید این عرصه‌ی هنری نیازمند کسب تجربه، تخصص و رسیدن به استاندارد‌های لازم است. مجری یک برنامه تلویزیونی راس هرم رسانه و برنامه است و نباید ساز خودش را بزند!

محمد رضا فرزادمهر، دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت رسانه در یادداشتی انتقادی به برنامه‌های یکنواخت و مشابه شبکه‌های صدا و سیما می‌نویسد: مگر نه این است که تمام رسانه‌های دنیا رسانه‌ی معارف مد نظر صاحبان خودند؟ چرا نباید گروه_معارف تلویزیون را حرفه‌ای‌ترین و خلاق‌ترین رسانه‌ای‌ها شامل شوند؟ بهتر نیست قالب‌های دیگری از سرگرمی و سریال و ریالیتی‌شو گرفته تا هاردتاک و ... را هم در ژانر معارفی کمی تست کنیم؟ آیا بهتر نیست کمتر با فراز‌هایی گهربار از مهمانان این برنامه‌ها برای چند شنبه با سینا وتبلت سوژه بسازیم؟

رئیس صداوسیما گفت: حدود ۱۳۰ شبکه ماهواره‌ای با لهجه تهرانی در جغرافیای ایران پخش می‌شود که همگی آن‌ها توان استودیویی و تجهیزات و برنامه‌های سنگین دارند تا افکار عمومی را به هر شکل به خود جلب کنند.

یک عضو کمیسیون فرهنگی مجلس تاکید کرد: در رسانه ملی در بحث برنامه‌سازی سیاسی فقط روی یک بخش یا جناح تمرکز می‌کنند و بقیه جنبه‌ها یادشان می‌رود و جالب است به جای این‌که تنوع دهند و بخواهند تمامی قشرها و جریان‌ها را پای تلویزیون بکشند، همین بخش را هم از زاویه دید یک عده خاص می‌بینند.