در بسیاری از مواقع کارگران آگاهی کافی در خصوص اینکه اگر تشکل داشته باشند چه منافعی شامل حالشان می شود،ندارند این موضوع موجب می شود افرادی در قالب تشکل هایی که واقعی نیستند و تنها روی کاغذ نوشته می شوند و گاه در دست افراد نااهل قرار می گیرد.نبود امنیت شغلی را یکی از دلایلی می داند که کارگران نتوانسته و یا نمی توانند صاحب تشکل های واقعی باشند. بیش از ۹۸ درصد قراردادهای کارگری قراردادهای موقت یکسال و کمتر از یکسال است و کارگر این امنیت را در خود نمی بیند که بخواهد در قالب مطالبه گری و یک تشکل به دنبال احقاق حق خود باشد.استفاده از نقش تزئینی، فرمایشی و سلیقه ای برای تشکل ها و انجمن های صنفی یکی دیگر از دلایلی است که کارگران را برای توسعه تشکلی دلسرد می کند.

یک فعال کارگری از انحلاال کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران خبر داد.

درحالی‌که چیزی به پایان سال نمانده خبری از توزیع بسته‌های حمایتی مانند بسته‌های اقلام غذایی نیست. این در حالی است که به دلیل تورم بالا معیشت کم‌درآمد‌ها ازجمله کارگران حداقلی‌بگیر بسیار سخت شده است.

دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران می‌گوید: در قانون به صراحت به این موضوع اشاره شده که فرقی میان کارگر و کارآموز در دریافت حداقل حقوق و حداقل مزایایی مانند بیمه وجود ندارد و نمی‌توان عنوان کرد چون این فرد کارآموز است پس می‌توانیم حقوق کمتری به او بدهیم یا حق بیمه‌اش را نپردازیم.

با وجود اینکه مسئولان دولتی هزینه ایجاد هر فرصت شغلی را تا ۲ میلیارد تومان اعلام می‌کنند اما هزینه صدور هر مجوز کار برای اتباع بیگانه در سال جاری تنها ۲۸۷۵۰۰ تومان تعیین شده است!