بچه طلاق یک اصلاح، یک واقعه، یک موقعیت و ..، نیست. بچه طلاق کوهی از محرومیت‌ها و تخریب هاست که کمتر کودک طلاقی، توانایی گذر سالم از گردنه‌های آن را پیدا خواهد کرد. کودک طلاق، یعنی محرومیت‌ها و آسیب دیدگی‌های تربیتی، آموزشی، فرهنگی، روحی-روانی و حتی جسمانی کودکان آنهم بشکلی بینانسلی با توان انتقال آسیب‌ها به نسل‌های بعد. خودتان کلاه تان را قاضی کنید. هنوز می‌توانید بگویید چیزی نیست، دیگران توانستند، این هم خواهد توانست و عادت می‌کند؟ می‌توانید بگویید که از این جهنمی که در آن قرار دارد که بهتر است؟ می‌توانید بگویید یاد می‌گیرد که گلیم خودش را از آب بیرون بکشد؟ و ... اگر منصف باشید، تحمل می‌کنید و چرخه آسیب را به نسل‌های بعدی منتقل نخواهید کرد. هرچند می‌دانیم که کفش هر کس، پای همان فرد را می‌زند و ما از مشکلات هم کم خبر و بی خبریم.

برای اینکه درباره چندهمسری در سیستان و بلوچستان بنویسم، سراغ بچه‌ها رفتم؛ کودکان خانواده‌های درگیر این مسأله. شاید بگویید بچه را چه به این حرف‌ها، اما اگر ازآنها سؤال هم نکنی درباره این موضوع حرف می‌زنند چون زندگی‌شان را آنقدر تحت‌تأثیر قرار داده که نمی‌توانند نسبت به این موضوع بی‌تفاوت باشند.