وقتی می‌توان با چند سامانه الکترونیک و اتصال آن‌ها با یکدیگر به حقایق لازم دسترسی پیدا کرد، چه لزومی دارد که مردم را به دردسر بیندازیم و حرف از سامانه و ساماندهی بزنیم؟ وقتی هیچ مشوقی برای یک فعالیت تعریف نمی‌کنیم، چه انتظاری برای مشارکت وجود دارد؟ اصلا کارفرما چقدر سرتا به پای وزارت کار را قبول دارد که بخواهد همکاری کند. در چنین فضایی معاون روابط کار وزارت تعاون، صحبت از راه اندازی سامانه پایش کار می‌کند؟ دلت خوشه جناب رعیتی فرد. شاید هم تجارب قبلی و اجماع نظر مشاوران محترم شما را به این جا رسانده است. جای خوشحالی است که بدلیل پیچیدگی و چند لایه شدن مسائل، مدیران دولتی خیلی زود یاد می‌گیرند، چگونه باید با بخش خصوصی وارد تعامل شوند. سربسته عرض شد، شاید مفید فایده باشد.

کارگران «زغال سنگ کرمان» در ادامه اعترضات سال ۹۹، روز گذشته (پنجشنبه، ۲۵ اردیبهشت) مقابل ساختمان شرکت، واقع در مرکز استان، تجمع کردند.

کارگران واحد تعمیرات پتروشیمی اروند که تعداد آنان حدود 800 نفر اعلام شده، به نحوه اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل و عدم تفکیک بین کارگران عادی و فنی در این شرکت و همچنین کسر چندین قسط وام و بیمه تکمیلی بصورت یکجا معترض بوده و از روز گذشته دست از کار کشیدند.

عضو کمیسیون انرژی مجلس با بیان اینکه مردم باید حتما فریاد بزنند و تجمع کنند تا مسئولان صدای آن‌ها را بشنوند؟!، خواستار اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل و اجرای کامل مصوبات قانونی کار برای کارگران پالایشگاه نفت آبادان شد.