از میان هم‌قطاران ابوالحسن نجفی و رضا سیدحسینی حالا احمد سمیعی‌گیلانی مانده است با ترجمه آثاری چون «دلدار و دلباخته»، «چیزها» و...، و سنت ویراستاری‌ای که چندین نسل از ویراستاران از آن بهره برده‌اند تا نام « پدر ویرایش ایران » را از جانب اهل فرهنگ و ادب برای او به همراه داشته باشد.