جامعه ایران در وضعیت آستانه ای (liminal) قرار گرفته است: وضعیتی از ابهام، گنگی، سردرگمی و «زیستن در - بین - موقعیت ها». معمولا این وضعیت از نگاه انسان شناسان وقتی رخ می دهد که جامعه درگیر رویدادی ناگهانی (طبیعی، سیاسی و...) می شود که در نتیجه آن تمایزات مرسوم اجتماعی ناپدید و کمرنگ می شود. درست مانند چند ماه اخیر که جامعه درگیر انواع بلایا و مصائب شده است. عمق دردها و رنج هایی که مردم در این چند ماه متحمل شدند جامعه را به وضعیت آستانه ای کشانده است.جامعه در وضعیتی قرار گرفته است که بشدت احساس بی پناهی می کند، احساس می کند که همه آن پشتوانه های عظیمی را که بر آن تکیه می کرده از دست داده است و امکانی برای مویه کردن در برابر این فقدان را نیز ندارد.