رشد اقتصادی در کنار نرخ تورم، مهم‌ترین شاخص اقتصادی در دنیای امروز است. نخستین معنایی که با شنیدن عبارت رشد اقتصادی به ذهن می‌رسد، افزایش تولید و بهبود وضعیت اقتصادی مردم بوده، مسئله‌ای که جزو مهم‌ترین اهداف و خواسته هر دولتی است. آنطور که بررسی‌ها نشان می‌دهد، در ایران رشد اقتصادی روند بسیار پرنوسانی را سپری کرده و اکنون در طولانی‌ترین دوره رشد اقتصادی منفی سه دهه اخیر قرار دارد.

طولانی‌ترین رشد اقتصادی منفی سه دهه اخیر در دولت روحانی رقم خورد. در دولت دوازدهم، اقتصاد کشور به مدت ۸ فصل متوالی با رشد منفی مواجه شده است.

طی ۱۰ سال گذشته، ۴۰ درصد از بنگاه‌های کوچک و بزرگ اقتصادی در ایران با نیمی از ظرفیت خود فعالیت کرده‌اند. به استناد آمار‌های رسمی مرکز آمار ایران، مرکز پژوهش‌های مجلس و سازمان برنامه و بودجه، نه تنها نرخ بیکاری صنعتی در کشور دو رقمی مانده و از ۳۰ درصد اعلام شده در سال ۱۳۸۹، به حدود ۵۳ درصد تا پایان سال گذشته رسیده است که در فاصله اسفند سال گذشته تا آخر اردیبهشت ماه و دلیل به شیوع ویروس کرونا، تعطیلی اصناف هم به آمار بیکاری در ایران افزوده و این بحران را تشدید کرده است.

اقتصاد ایران در سال ۹۸ شاهد اتفاقی نادر بود؛ برای نخستین‌بار در طول تاریخ، تشکیل سرمایه از مصرف سرمایه عقب افتاد؛ یعنی بیشتر از آنچه سرمایه‌گذاری کنیم، از سرمایه‌های گذشته مصرف کرده‌ایم. این اتفاق اگرچه در یک خط شاید ترسیم‌کننده بحران نباشد، اما واقعیت آن است که هشداری جدی است و می‌تواند کشور را در وضعیت خطیری قرار دهد.