چین در هر چه الگو باشد از حیث سلطۀ یک حزب بر شهروندان دیگر نمی‌تواند و اگر هم بتواند اخلاقی و حتی دینی نیست. صریح‌تر این که «چینِ بی خدا، نمی‌تواند الگوی انقلابی به نام خدا باشد». به تئوریسین جوان متولد بعد از انقلاب باید یادآور شد طی 113 سال گذشته در ایران دو انقلاب بزرگ رخ داده تا مردم حاکمیت و در قدرت مشارکت داشته باشند و حالا ایشان می خواهند این حق را سلب کنند که الگوی چین را ارایه می کند؟