ذهن ما مستعد مقاوت در برابر دانش است و شرایط جامعۀ امروز این کار را آسان‌تر از همیشه کرده است.

برای آنکه دریابیم مردم با دولت قطع رابطه کرده‌اند به شواهد چندانی نیاز نیست. به همان اندازه که مسوولان خود را از پاسخگویی به جامعه و اولویت دادن به نیازهای آنان بی‌نیاز می‌دانند مردم هم دیگر حرفی برای گفتن ندارند. هرچه صدایشان را بالاتر بردند گوشی برای شنیدن پیدا نکردند و هرچه بر درهای بسته کوبیدند کمتر دری به رویشان باز شد. بحران‌ها یکی پس از دیگری آمدند و رفتند و اندک رمق باقی‌مانده در این رابطه مخدوش را گرفتند؛ رابطه‌ای که سرمایه اجتماعی دولت و مایه بقا و ثبات آن بود.

یک استاد جامعه‌شناسی گفت: مردم دچار دلزدگی اجتماعی شده‌اند و به دلیل عدم گفتگو و تعامل مناسب شاهد افزایش درگیری و خشونت فیزیکی هستیم.

پارسانیا گفت: عقل برهانی در جهان اسلام به دلیل عقل بیانی و عرفانی نتوانست استمرار پیدا کند. در بستر فرهنگی ما که عقل برهانی نداریم و عقل بیانی غالب است، پیدایش عقل اجتماعی ممتنع است.