آلودگی شدید شورای نگهبان به بحث تائید صلاحیت‌های انتخاباتی و حاشیه‌های بسیار زیاد ناشی از ضعف این شورا و یا شائبه‌های جهت گیری، متاسفانه نظر خیلی‌ها را نسبت به شورای نگهبان تغییر داده و منفی کرده است. هادی طحان سخنگوی شورا در صحت اخیر خود، بیاناتی در این خصوص داشته، اما مسئله فراتر از این بوده و مسلما ضرورت بازنگری در این خصوص احساس می‌شود. بازنگری که از الزامات گام دوم انقلاب و تمدن سازی اسلامی- ایرانی و اصول حکمرانی خوب است.

نظارت استصوابی یک نظارت قانونی مؤثر برای جلوگیری از تخلفات و تضمین سلامت اقدامات است. این نوع نظارت مختص شورای نگهبان نیست و در بسیاری از عرصه‌های دیگر نیز ناظران یا دستگاه‌های نظارتی آن را اعمال می‌کنند.

«از کینه ردصلاحیت‌ها، با تصویب یک ماده‌واحده می‌خواهند از شورای نگهبان سلب اختیار کنند». این بخشی از سخنان عباسعلی کدخدایی در نقد مصوبه مجلس برای اصلاح قانون انتخابات است.

رئیس انجمن حقوق اساسی ایران گفت: این کاری که الان انجام می‌شود یعنی مجمع با استناد به سیاست‌های کلی نظام به شورای نگهبان دوم تبدیل شده، در حالی که ما شورای نگهبان دوم نداریم. تنها نهادی که صلاحیت تطبیق یا هم‌سنجی مصوبات مجلس را با قانون اساسی و شریعت دارد شورای نگهبان است.

رضا نصری حقوقدان بین‌المللی در روزنامه ایران نوشت: غرض از نوشتن این مقاله تضعیف «شورای نگهبان» نیست. نگارنده از بیان این مطالب هیچ انگیزه جناحی ندارد و هدف سیاسی هم دنبال نمی‌کند.هدف از این مقاله بیان یک ایراد حقوقی و طرح یک پیشنهاد اصلاحی است تا مجلس شورای اسلامی - آنطور که باید و شاید - واقعاً در رأس امور قرار بگیرد، چرا که بدون اعمال این اصلاحات، ساختار کنونی چنین اجازه‌ای به آن نمی‌دهد. اما چرا مجلس در ساختار کنونی در رأس امور نیست؟ چون در ساختار کنونی «شورای نگهبان» - به دلیل مُدل اعمال نظارتی که از آن تبعیت می‌کند - در رأس امور قرار گرفته است.