عباس عبدی نوشت: این گزاره که « مشروعیت حکومت هیچ‌گاه مشروط به رای انسان‌ها نبوده، بلکه امری الهی و با نصب او بوده است.» یعنی طی هزاران سال و در ده‌ها و صدها کشور که هزاران حکومت داشته‌اند فقط مجموعا در چند سال محدود، حکومتی مشروعیت داشته و بقیه غیرمشروع بوده‌اند؟ به نظرتان نمی‌آید که این نوعی تعریض به خواست و اراده خداست که این بشر را خلق کرده که همواره تحت حکومت افراد نامشروع باشد؟

فرشاد مومنی، اقتصاددان و استاد دانشگاه علامه طباطبایی، در نشست موسسه مطالعات دین و اقتصاد بیان داشته است که در اقتصاد سیاسی عبارات تکان‌دهنده‌ای وجود دارد؛ وقتی می‌گویند مالیه حکومت خود حکومت است یعنی این سند ماهیت حکومت را نشان می‌دهد و گویای آن است که شعار و عمل حکومت تا چه اندازه همخوانی دارد. بودجه عریان‌ترین سندی است که رابطه واقعی موجود میان حکومت و مردم را به نمایش می‌گذارد. نبود چسبندگی کافی میان مردم با حکومت در اسناد مالی مهمی، چون سند بودجه سالیانه، به رقبای داخلی و خارجی انگیزه فعالیت می‌دهد. از آغاز امکان یافتن بودجه‌ریزی مبتنی بر تصویب پارلمان تا امروز خشن‌ترین و فاجعه‌بارترین مقاومت‌ها برای جلوگیری از اصلاح نظام بودجه‌ریزی در ایران از سوی قدرت‌های بزرگ خارجی صورت گرفته است. وقتی گزارش تفریغ بودجه شرکت‌های دولتی داده شد همه چیزی که انتشار عمومی پیدا کرد کمتر از دو صفحه بود، اما همین دو صفحه نشان می‌داد که سیاست‌زدگی حاکم بر ساختار سیاسی ایران چه فاجعه‌ای در بدنه کارشناسی حکومت پدیدار کرده است. از کل برنامه ششم توسعه ۹ درصد آن محقق شده و هیچ کس به این امر اعتراضی نکند؟ این چه شیوه نظارتی است؟ بر اساس گزارش مرکز آمار ایران، دولت در ۱۱ زمینه به تورم شدت بخشیده است. وقتی با بحران‌هایی اقتصادی مواجهیم، ساخت سازه‌های ورزشگاهی از چه روی در اولویت است. آنهم توسط چینی ها؟ این ماجرای شوک درمانی که ریشه اصلی‌اش مالی‌سازی افراطی است، در نهایت منجر می‌شود به اینکه ساختار قدرت به تدریج و به صورت فزاینده به تسخیر مافیا‌ها در بیاید و در نتیجه فرآیند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع، منافع مافیا‌ها به منافع مردم و منافع ملی و آینده نظام مرجح دانسته می‌شود.

غلامرضا مصباحی‌مقدم عضو مجلس خبرگان رهبری گفت: طبیعتاً خبرگان رهبری برای مسائل عادی و روزمره جامعه، دستور کار قانونی بر عهده ندارند؛ گرچه دغدغه دارند چراکه منتخب مردم هستند و باید از جریان عموم مُطّلع باشند و با مردم همراهی و همنوایی نشان بدهند و اگر مردم مشکلاتی دارند، آن‌ها را بشنوند و این مشکلات را به مسئولان امر تذکر بدهند و پیگیری کنند. این نقش‌ها البته برای مجلس خبرگان، نقش‌های فرعی است. نقش اصلی این است که بر بقای شرایط در، ولی فقیه نظارت کنند و اگر شرایط در، ولی فقیه همچنان پایدار است، حمایت و برای مردم تبیین کنند و اگر هجمه‌ای به، ولی فقیه می‌شود، در موضع سپر قرار بگیرند.

تردید‌ها و شک‌هایی که در روند انتخابات قبلی مشاهده می‌شد، دلیل اصلی عدم تمایل شهروندان به شرکت در انتخابات بود و این اعتماد شهروندان به مشروعیت حکومت و روند انتخابات را خدشه دار کرده بود.

منظور از موازنه‌ی جعلی در اینجا به آن معناست که آنجا که اصل بر حقوق و فرصت برابر یا متوازن است، به دلیل بیم از نتایج چنین توازنی، به شیوه ای ساختگی و جعل برابرنمایی شود تا نتایج دلخواه طراحان حاصل شود. این موضوع منحصر به سیاست و یا انتخابات نیست و می توان رد آن را در بسیاری دیگر از عرصه‌های اقتصادی و اجتماعی نیز مشاهده کرد.

جدال بر سر یک اصل است، اصلی نانوشته در جمهوری اسلامی. سبک زندگی مسئولان باید چگونه باشد؟ و چرا این بحث پس از 40 سال همچنان موضوعی مناقشه‌برانگیز است؟ عباس عبدی پژوهشگر اجتماعی و روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب معتقد است حکومت ابتدا باید «شفافیت اموال مسئولان» را الزامی کند و این موضوع اصلی مهم و مغفول در این سالها بوده است.

استشمار مطبوعاتی که توقیف شدند یا خبرنگارانی که بازداشت شدند خیلی با اهداف انقلاب تناسب ندارد/ جمهوری اسلامی سعی کرده است حکومت اسلامی و گرایش بر جمهوریت صرف را با هم در آمیزد/ در جمهوری اسلامی همه چیز مشروعیت خود را از مردم می‌گیرد/ در بدنه حاکمیت کسانی را داریم که نگاه های امنیتی صرف در سال های اول داشتند اما الان اعتقاد بیشتری به مردم سالاری پیدا کردند/ در حوزه مبارزه با فقر و تبعیض طبقاتی خیلی توفیق نداشتیم...

احمد توکلی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: معتقدم نه حمله نظامی این حکومت را ساقط می‌کند نه کودتا و نه انقلاب مخملی؛ اما وقتی فساد سیستماتیک و شبکه‌ای وجود دارد که همچون موریانه دارد پایه‌های نظام را می‌خورد، چه حاجت به حمله نظامی است؟

برنامه تلویزیونی «زاویه» چهارشنبه شب با موضوع «انگاره فروپاشی؛ پیدا و پنهان یک فرضیه» با حضور عباس عبدی و حسین کچویان از شبکه چهار سیما پخش شد. به گزارش مهر، در ابتدای برنامه عباس عبدی با اشاره به مقاله خود درباره فروپاشی گفت: من در مقاله‌ام پیرامون فروپاشی این کلمه را به معنای رایج جامعه‌شناسی به کار نبردم. منظورم این بود که ما هم می‌توانیم مثل شوروی، سوریه، لیبی و... دچار فروپاشی شویم. جامعه شاخص‌ها و نهاد‌هایی دارد وقتی این نهادها به ما نشان دادند که کارکرد واقعی‌شان را ندارند و شاخص‌ها بهبود هم نمی‌یابند، به این نتیجه می‌رسیم که در ادامه به مشکل برخواهند خورد. مثل ماشینی که بنزین تمام کرده ممکن است مقداری راه برود اما در نهایت خواهد ایستاد.

قطع‌نظر از جمع‌بندی و نتیجه‌ای که آقای عباس عبدی ارائه می‌کنند، نظر ایشان مبنی بر فروپاشی اجتماعی ایران از نظر روشمندی تحقیق واجد ویژگی‌های لازم یک «گزاره علمی» نیست.

روحانی حرفش را اصلاح کرد؛ اینکه امامت از حکومت جداست. اما حرف نیمه تمام از این ماجرا زیاد مانده و مهمترینش اینکه بالاخره نقش مردم چیست؟

مصادیقی همچون انتساب دو نامه به رؤسای جمهور آمریکا توسط امام خمینی را می‌بایست در چارچوب «جنگ نرم» تحلیل کرد. هدف جنگ نرم نیز مشخص است: تغییر باور مردم نسبت به نظام اسلامی.