در طول تاریخ هنرمندانی را می‌توان سراغ داشت که به عمد و بنا به دلایل شخصی و حتی اجتماعی آثار خود را سوزانده یا از بین برده اند. «دیوانگی» در هنر هیچ مرز و چهارچوبی نمی‌شناسد و اگر به تاریخ و گذشته‌های بسیار دور بنگریم با هنرمندانی مواجه خواهیم شد که بر اساس رفتار‌های هنجارشکنانه شاهکار‌های بی‌تکراری را خلق کرده‌اند که حتی تا به امروزحرف‌های بسیار برای گفتن دارند. دیوانگی هنرمندان به اتفاق حاشیه‌ای و روزمره و معمول محدود نمی‌شود و اوج آن سوزاندن و از بین بردن آثار توسط خالقان آثار است. این حرکت هنجارشکنانه محدود به هنر نیست و در ادبیات هم مرسوم است. اگر به گذشته و دوران معاصر بنگریم، درخواهیم یافت که نویسندگان ایرانی و خارجی هم در از بین بردن آثارشان ید طولایی داشته‌اند. مطلب پیش‌رو ترجمه گزارشی است که به ۹ هنرمند می‌پردازد که آثارشان را سوزانده‌اند.

هنرمندان بسیاری فصل بهار و شکوفه‌های نوظهور درختان را به عنوان سوژه تابلوهای نقاشی خود انتخاب کرده‌اند. در این گزارش نگاهی داریم به منتخبی از آثار هنرمندان بزرگ تاریخ که با الهام از بهار خلق شده‌اند.