چیزی که پایتخت را تا ۵ سری اول نسبت به طنزهای دیگر ایرانی ممتاز کرده بود، فاصله گرفتن از کمدی‌های بیمارگونه‌ای به‌حساب می‌آمد که هرگاه به آسیب‌رسانی روحی‌شان اشاره می‌شد، نقادی و نمایش موارد موجود در واقعیت عینی را بهانه می‌کردند. تا به حال درمورد چند نفر از نویسندگان سریال پایتخت به‌عنوان تاثیرگذاران اصلی در ساخت این مجموعه و صاحبان امضای هنری آن صحبت شده؛ اما واقعیت این است که پایتخت به خود سیروس مقدم تعلق دارد. هرکدام از نویسنده‌های این مجموعه در فیلم‌ها و سریال‌های دیگری هم نوشته‌اند، اما نمی‌شود ارتباط چندانی بین آن کار‌ها با فرم پایتخت پیدا کرد؛ درحالی‌که بین پایتخت و سایر کار‌های سیروس مقدم، حتی در ژانر‌های دیگر، شباهت‌های مشهودی هست.

سوال اساسی اینست که چرا به بهانه شاد کردن مردم، با اعتقادت آنها بازی میشود؟ بهانه هائی از قبیل سرگرم کردن مردم و پاسخ به خواسته مردم هم که همواره از ابزارهای توجیه مسئولین‌ رسانه ملی است، نمی تواند افاقه کند زیرا همه می دانند که رسانه ملی همان طور که امام‌خمینی فرمودند باید مثل دانشگاه عمل‌کند یعنی تاثیرگذار باشد نه تاثیرپذیر.