امروزه به مدد کثرت رسانه‌های خبری و شبکه‌های اجتماعی گزاف، وضعیتی که بودریار آن را شاخصه اصلی جهان پسامدرن می‌دانست به شکل ملموس‌تری قابل فهم شده‌ست: تهی شدگی از معنا، ابتلا به تکرار، غرقگی در ملال.