حکیم و فقیه و مفسّر نامی فیض کاشانی می‌نویسد: سماع (خنیاگری و خوانندگی) گاهی حرام است و گاهی مباح، گاهی مستحب و گاهی مکروه. اما «حرام» برای کسانی است که شهوت دنیا بر آنان چیره شده، و آنچه سماع در وجودشان به حرکت درمی‌آورد، تنها همان صفتهای ناپسندی است که بر دلهاشان غلبه یافته است. اما «مکروه» برای کسانی است که بر سبیل لهو به آن معتاد شده و بیشتر اوقات، از سر بازیگری به آن می‌پردازند. اما «مباح» برای کسانی است که از آن بهره‌ای جز لذت بردن از آواز خوش ندارند. اما «مستحب» برای کسانی است که عشق خدای برتر بر آنان غلبه یافته و آنچه سماع در وجودشان به حرکت درمی‌آورد، تنها همان صفت های پسندیده است. کم توجهی به استخراج و تبیین احکام شرعی در این خصوص، متاسفانه بستر را برای تفسیر به رای ها ، تندروی ها و اعمال سلیقه های شخصی به اسم دین و حکم الهی فراهم کرده است.

چه رازی در شخصیت و زندگی حضرت عباس(ع) وجود داشته که او را اینگونه در تاریخ و در دل فرهنگ های مختلف محبوب کرده است؟