این مطلب نادرست که مردم در حکمرانی دینی هیچ کاره هستند به نقل از یکی از علمای سرشناس حوزه علمیه قم مدتی است در فضای مجازی دست به دست می‌شود و به حربه‌ای در دست مخالفین روحانیت برای تبلیغ علیه این نهاد تبدیل شده است. کسانی که این مطلب را به دست این و آن می‌رسانند اشاره‌ای به این واقعیت نمی‌کنند که این نظر شخصی است و ربطی به کلیت روحانیت و اسلام ندارد. طرفداران یک فرد خاص دارای افکار و آرای خاص، این حرف ناپخته را زده و متاسفانه بشکلی نادرست به کلیت اسلام و جماعت علما، ربط می‌دهند. متاسفانه بخش‌هائی از دستگاه‌های تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر نیز تفکر هیچ‌کاره بودن مردم در حکمرانی دینی را عملاً در جامعه پیاده می‌کنند و با این اقدامات خود بر این تفکر خلاف اسلام مهر تایید می‌زنند. برای جلوگیری کردن از این خطر، قطعاً روحانیت باید احساس مسئولیت کند و به هر شکل که برایش امکان‌پذیر است مردم را از بیگانه بودن این تفکر نسبت به اسلام مطلع نماید.

راهیابی به حوزه مدیریت و مسندهای اجرائی در ایران، نیازمند اثبات وفاداری و تعهد به سیستم است. از آنجا که حکومت در ایران دینی است، از این‌رو شرط مهم ورود به قدرت، اظهار دینداری و انجام ظواهر شرع مانند نماز و حتی ظواهری مانند داشتن ریش و امثال آن است. از نظر سیاسی نیز داشتن وفاداری کامل به اصل پنجم و دیگر اصول مرتبط نیز شرط اساسی است؛ به‌گونه‌ای‌که در استخدام‌ها و انتخابات، بر همین اساس گروه‌هایی رد می‌شوند و افرادی که از این صافی با موفقیت عبور می‌کنند، مؤمن، متدین، دیندار و انقلابی تلقی می‌شوند. سوال اینجاست که آیا فساد با دینداری سازگار است؟ در دین مدیران اجرایی فاسد باید شک کرد یا در عدم حساسیت های نظارتی و کامل پنداری انها؟

مهندس بازرگان نخست‌وزیر دولت موقت، به رغم اصرار بر «جمهوری دموکراتیک اسلامی» پس از اعلام نظر صریح امام دیگر پی‌گیر این عنوان نبود و به «جمهوری اسلامی» رأی داد. دوازدهم فروردین به مناسبت اعلام نتیجۀ همه‌پرسی «جمهوری اسلامی، آری یا نه» به عنوان «روز جمهوری اسلامی ایران» نام‌گذاری شده و تعطیل رسمی است.امام خمینی رهبر فقید انقلاب اسلامی ۱۲ فروردین را به عنوان روز جشن و عید اعلام کردند و از آن پس در کنار عنوان رهبر انقلاب از ایشان به عنوان بینان‌گذار جمهوری اسلامی ایران هم یاد شد.