موضوع دستمزدهای نجومی اخذ شده توسط سلبریتی‌ها و هنرمندان مدت‌هاست که مورد نقد و نظر افکار عمومی است .حاشیه هایی که بشکل مکرر در فضای مجازی مطرح و مدتی بعد نیز به فراموشی سپرده می‌شود. اولین موضوعی که بعد از انتشار اخبار این چنینی مطرح شده و می‌شود، مقایسه دستمزدهای این افراد با مردم عادی است که بخشی از آنها هواداران همان بازیگران هستند.بعضی ها هم فورا به جریان پورسانت ها و پول شویی ها اشاره می نمایند. پیش از این نیز، انتشار خبر دریافت دستمزدهای چند میلیاردی ازسوی هنرمندان شناخته‌شده‌ای مانند مهران مدیری برای اجرای برنامه تلویزیونی دورهمی، محمدرضا گلزار برای اجرای برنامه هفت‌خان در شبکه نمایش خانگی ،سروصدای زیادی برپا کرده بود. بازار دستمزدهای عجیب و غریب و عددهای ۱۱رقمی، بازاری انحصاری است که تنها با چند سلبریتی محدود می‌چرخد. دیگران یا در حاشیه‌اند یا به باد فراموشی سپرده شده‌اند. چنانچه پیش از این نیز، پژمان بازغی، رییس انجمن بازیگران سینمای ایران درباره وضعیت بیکاری هنرمندان و بازیگران گفته، نزدیک به ۸۵درصد بازیگران بیکار هستند و تنها ۱۵درصد از آنها کار می‌کنند. برخی از منتقدین معتقدند که بازی های ریالی مستحق دریافت دستمزدهای دلاری نیستند. برخی دیگر، این نظر را زیر سوال برده و هنر را قابل قیمت گذاری نمی دانند.

در دهه‌ی هشتاد، رضا عطاران با سریال‌هایش خیال تلویزیون را بابت جذب مخاطب‌ راحت کرده بود. دورانی که عطاران با چند موفقیت پیاپی، به ستاره‌ی اول تلویزیون بدل گشته بود. در ماه رمضان سال ۸۷ عطاران به سراغ ساخت «بزنگاه» رفت. سریالی که همان ابتدا بسیاری آن را بهترین کار عطاران نامیدند. با گذشت چند قسمت اما اعتراض‌ها آغاز شد و مطالبی پیرامون بدآموز بودن «بزنگاه» منتشر گشت. در کمال تعجب، صداوسیما به سرعت پشت عطاران را خالی کرد و شورای نظارت بر صداوسیما خواستار توقف پخش«بزنگاه»شد!