دکتر اعظم نژادی ، جامعه شناس در مطلبی با عنوان «کرونا و تنهایی» آورده است: بعد از تحولات ساختاری عمده ای چون انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامی و برنامه های توسعه ای، شاهد حرکت جامعه ایرانی از سنتی با محوریت نهاد خانواده به سمت جامعه ای مدرن و مصرفی هستیم. این تغییرات در سطوح متعدد قابل شناسایی می باشد. به طور مثال با فراگیری سازمانهای آموزشی و علمی در ایران، بر تعداد افراد با سواد و آگاهی عمومی روبرو هستیم. اگر در گذشته در یک محله با فرد درس خوانده که فقط در حد خواندن و نوشتن روبرو بودیم، در شرایط جدید با معضلی به نام “جامعه تحصیل کرده های بیکار” روبرو هستیم. تحصیل کرده هایی را داریم که دارای دانش و تخصص کافی برای انجام کارهای تخصصی هستند، ولی امکان به کار گیری آنها در جامعه وجود ندارد. بعضی از آنها به کشورهای دیگر مهاجرت کرده اند و بعضی ها هم به کارهایی که ربطی به تخصص آنها ندارد مشغول شده اند.