در طول قرن هجدهم مصرف چای و تنباکو در کشورهای اروپایی چند برابر شد. چین بزرگترین تولیدکنندۀ چای جهان بود و بریتانیا بزرگترین خریدار چای. اما در این معامله ایراد بزرگی وجود داشت که بریتانیا تصمیم گرفت به هر قیمتی آن را حل کند. چین به اجناسی که بریتانیا در اِزای چای عرضه می‌کرد هیچ علاقه‌ای نداشت. تنها چیزی که چین طلب می‌کرد پول نقد به شکل شمش‌های نقره بود. تاجران بریتانیایی با همکاری کارگزاران هندی شروع به قاچاق انبوه تریاک به چین کردند. پس از چند سال، بریتانیا کل ضرری که در تجارت چای کرده بود، جبران کرد و دست بالا را به دست آورد. اما در مقابل، زندگی انبوهی از چینی‌ها در اثر اعتیاد به تریاک به نابودی کشید.

عباس عبدی می گوید: سخنگوی وزارت بهداشت نمی تواند به این راحتی در زمانه ای که سیاست خارجی ایران نزدیکی با چین است به انتقاد از چینی ها برخیزد، هرچند که تاکید می کند که روابط ایران و چین اکنون متوازن نیست، فرافکنی مسئولیت یکی از ریشه های حمله به چینی ها است.