یکی از نقد‌های وارده بر دانشگاه‌های نسل اول و دوم (آموزشی و پژوهشی)، عدم مشارکت فعال آن‌ها در پروژه‌های بزرگ اجرایی با رویکرد‌های علمی-پژوهشی و در پیش گیری نوعی انفعال و عدم حساسیت است. این رفتار دلایل مختلفی می‌تواند داشته باشد و یکی از مهمترین این دلایل را می‌بایست در کم توجهی به تعریف ساختار‌های مناسب تعریف پروژه‌های تحقیقاتی و شکست کار متناسب با آن دانست.

محمد سعید سیف مدیرکل دفتر ارتباط با صنعت وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ضمن ارائه گزارشی از همکاری‌ صنعت و دانشگاه‌‌ها در سال ۹۸ از افزایش حدود ۱۷۰ درصدی قراردادهای میان دانشگاه و صنایع مختلف در ۵ سال اخیر خبر داد.