به اعتقاد من ، از همه مهمتر اینکه باید این بحران و تبعات آنرا موجب پالایش بسیاری از افکار و تصوراتی بدانیم که تحت تاثیر تعصبات، جزم اندیشیها و گرایشهای یکسویه نژادی، مذهبی، سیاسی تقریبا ذهن همه آحاد و جوامع بشری چه مسلمان و یهودی و چه لاییک و بودایی را نه فقط تحت تاثیر قرارداده بلکه تسخیر کرده است. یاد گرفتیم که در باره اثر دعا و توسل زود داوری نکنیم. در باره اثر علم و توان بشر غلو نکنیم. بین آسمان و زمین دوقطبی موهوم ایجاد نکنیم. ودر برابر هر پدیده زمینی همچون اولیاء خدا ، ابتدا به حل و فصل طبیعی و انسان بنیان آن همت کنیم و توکل را پس از بستن زانوی اشتر به دل که زبان آوریم.