پرونده برخی موضوعات گویا قرار نیست هیچ‌گاه بسته شود. از همین رو پربیراه نیست که برخی ایران را سرزمین «پرونده‌های باز» می‌دانند! موضوع ایجاد آبراه شمال – جنوب میان خلیج فارس و دریای عمان با دریای مازندران، تعیین استراتژی‌ها و اولویت‌های صنعتی کشور، اصلاح برخی قوانین از جمله قانون شوراها، قانون انتخابات و امثالهم. شاید از همه پرتکرارتر موضوع «انتقال یا ساماندهی پایتخت» باشد. موضوعی که با ورود به مقوله ساماندهی مرکز سیاسی و اداری کشور و تمرکززدایی از تهران از یک سو و داغ شدن طرح چندین باره این موضوع از سوی برخی نمایندگان مجلس یازدهم، بار دیگر در کانون توجهات فضای رسانه‌ای کشور قرار گرفته است.

امروز شهر من همان مکانی است که تا چند ماه گذشته با تنوع کاربری ­ها و صنوف، شهری پرهیجان و رنگارنگ بود. بناها، میادین، فضاهای عمومی، بازارها و ساختمان­ ها همگی سر جای خود ایستاده­ اند ولی امروز شهر من عاری است از فعالیت ­های شهری و حتی بعضاً متوقف شده­ و یا با کندی فعالیت مواجه شده­ است. این بار می­ دانم شهر من به شدت نیازمند من است آن­گونه که من بی شهر خود هیچم. شهر من در خواب فرورفته است و جنب و جوش شهری برخواسته از مردم­اش را آرزو دارد.