اگر کاستی‌هایی در گام اول انقلاب (به هر دلیلی) وجود می‌داشت، شاید امری طبیعی بدلیل بازساختار ایجاد شده، تلقی می‌گردید. اما در گام دوم و دوره تثبیت خیر. چنانچه بی تفاوت باشیم و آسیب شناسی درست انجام ندهیم، خدای ناکرده، کشور می‌تواند دچار همان مشکلات منجر به سقوط پهلوی دوم یعنی توسعه نامتوازن و فساد هسته سخت (امنیتی، نظامی و قضایی) شود. جریان نئولیبرال نزدیک به جناح چپ و الیگارشی اقتصادی متمایل به جناح راست و همچنین خصولتی‌های شتر-گاو-پلنگ در کمین هستند تا مصادره به مطلوب از شرایط دشوار کنونی داشته باشند. یکی از راهکار‌های اصلاح وضع موجود، ساماندهی ساخت و ساختار‌های اقتصادی و در ریل صحیح قرار دادن انهاست. باید پرسید چرا بزرگ‌ترین شبکه‌های اقتصادی در کشور باید ذیل بنیاد مستضعفان، ستاد اجرایی ، بنیاد ۱۵ خرداد و ... قرار داشته باشند؟ چرا دوستان ما در این نهادها، وظیفه اصلی خود را فراموش کرده و پرداختن به موضوع مستضعفان را در قالب رویکرد مسئولیت اجتماعی دنباله گیری می‌کنند. نقدی که در صحبت‌های علی حیدری، رئیس کارگروه رفاه و تامین اجتماعی مجمع تشخیص، به روشنی بدان اشاره شده است.

روابط عمومی بنیاد مستضعفان اعلام کرده، این نهاد تاکنون ۱۶۸ میلیارد تومان برای مقابله با شیوع کرونا هزینه تخصیص داده‌ است. حال این پرسش پیش می‌آید آنچه این بنیاد انجام داده، بخشی از رسالت و هدف مؤسسانش بوده است یا همچون تعبیر اغلب رسانه‌ها، باید آن را کمک تلقی کرد؟