در کتاب‌ها و مقالات و سخنرانی‌ها، از تاریخ علم در دوره اسلامی و ایرانی سخن زیاد گفته می‌شود؛ اما هدف از این مباحث، شناخت تاریخ علم در آن دوران نیست. هدف صرفا افتخار کردن و خود را بزرگ جلوه دادن است. در مجموع، هدف از چنین بازخوانی‌هایی یا افتخار کردن است و یا اینکه بگویند در نهایت این دین بود که منجر به افول علم در جامعه‌ی ما شد!

از هر کودکی بپرسید که «دوست داری در آینده چه کاره شوی؟» خواهد گفت که ترجیح می‌دهم پزشکی بخوانم یا مهندس شوم، خلبانی، معلمی، فوتبالیست و ... هم جزو انتخاب‌های رایج بیشتر بچه‌ها برای انتخاب شغل آینده‌شان است. در این بین، کمتر پیش می‌آید نوجوانی بخواهد در دانشگاه، سراغ رشته‌های علوم انسانی برود. در این بین، رشته تاریخ از همه مظلوم‌تر واقع شده است زیرا بیشتر مردم فکر می‌کنند، تاریخ حرف جدیدی برای گفتن ندارد و این رشته را جزو علوم خشک و خسته کننده می‌دانند.