زینب یعنى چشیدن خار پاى حسین با چشم، زینب یعنى کشیدن بار پشت حسین، بر دل. وقتى از سر جنازه مسلم بن عوسجه آمد، وقتى که که محاسنش به خون حبیب، خضاب شد، وقتى که رمق پاهایش را در پاى پیکر حر بن یزید ریاحى ریخت ، وقتى که از کنار سجاده خونین عمرو بن خالد صیداوى برخاست ، وقتى که جگرش با دیدن زخم هاى سعید بن عبدالله شرحه شرحه شد...

طبق روایات یکی از مواردی که حال برای انسان ایجاد می‌کند، اقرار بر گناه است، البته در درگاه پروردگار ، چون خداوند اقرار به گناه در مقابل دیگران را نمی‌پسندد و فرموده این اقرار بر گناه، خودش گناه است.