هر سال با حلول ماه مبارک رمضان، هنگام سحر، شیعیان دعایی را زمزمه می‌کنند که بسیار ساده و درعین حال عمیق و پرمحتواست اما همین دعا درترجمه های مرسوم به صورت یک سری ورد یا زمزمه‌هایی در می آیدکه تقریباً خالی از محتوا شده و طبعاً اثر گذاری خود را از دست می‌دهد. این اتفاق ممکن است در بسیاری از ادعیه دیگر هم رخ داده باشد اما به نظر می‌رسد درباره دعای سحر به شکلی عجیب و غیر قابل باور اتفاق افتاده باشد.

خدایا آن‌چه که می‌تواند جلوی خشم و غضب تو را بگیرد و مرا از تحت غضب تو بیرون بیاورد، فقط حلم و بردباری توست؛ از یک اسم به اسم دیگر (حلم الهی) پناه بردن.

یادش بخیر سحرهای ماه رمضون بچگی هامون.سحر و دعای سحر ، مادر با هزار مکافات باید یکی یکی بیدارمان می کرد.یادش بخیر سفره سحری با چای داغ و دعای دلنشین سحر . هنوز هم ماه رمضان با صدای دعای سحر برایم معنا پیدا می کند. نذر ختم قرآن ماه رمضان می گرفتیم و روزی یک جزء می خواندیم.صدای استاد پرهیزگار با ترتیل خوانی قرآن را هنوز یادم هست.یادش بخیر پاکی های خودم .یادش بخیر صفای ماه رمضان بچگی.یادش بخیر فقط گرسنه و تشنه نیودیم.چه بزرگانه بچه بودیم.