يادداشت حاضر در پی خوانشی اسطوره‌ای-روانكاوانه از برخی جنبه‌های «شبكه اجتماعی اینستاگرام» است و در این خوانش سویه‌های تجاری اصطلاحا فالوورها مد نظر نبوده است.

در این روز‌ها نقد‌های تندی به آن پدر وارد شده که فرصتِ «کودکی» را از فرزندش گرفته و به اجبار می‌خواهد از او دست‌آویزی برای کسب شهرت و پول بسازد؛ عمل‌اش کودک‌آزاری‌ست و .... آن‌چه شاهدش هستیم، به گمانم نه عجیب‌ست و نه کم‌یاب.

در مواجهه با شبکه‌های اجتماعی، مخصوصا شبکه‌ی اینستاگرام، با چند الگو برای عکس‌برداری از زیستِ فردی روبه‌رو خواهیم شد. الگو‌هایی چون: «عکسِ فرد در مهمانی‌ها و جشن‌ها»، «عکس از غذا، در خانه و یا در رستوران»، «عکس با آرایشِ بسیار و لباس‌هایی عموما جدید و مطابق با مدِ روز»، «عکس از وسایل شخصی لوکس» و الگو‌های بسیارِ دیگر. تقلید از این الگو‌ها نیز، بنا به طبقه اقتصادی هر فرد، شدت و ضعف‌هایی دارد. این الگو‌ها چگونه و با چه انگیزه‌ای ساخته می‌شوند؟