دو اصطلاح دولت ائتلافی و دولت وحدت ملی برای بیان شرایط دولت چهاردهم بر سر زبان ها است. بر این قاعده ضرورت دارد با واکافی این دو اصطلاح وجوه افتراقی و اشتراکی آنها را بیشتر تبیین نموده تا زمینه برای کارامدسازی انتخاب ها و نوع انتظار از خروجی ها ، بشکل مطلوبتری فراهم گردد. دولت‌های ائتلافی مربوط به نظام‌های پارلمانی هستند که هیچ حزبی اکثریت مطلق را به دست نمی‌آورد. در چنین شرایطی حزبی که بیش‌ترین رأی را دارد ولی هنوز به نصف به علاوه یک نمی‌رسد، با نزدیک‌ترین حزب دیگر که امتیازات کمتری از آنها بخواهد یا به لحاظ فکری به هم نزدیک باشند، ائتلاف می‌کنند و چند وزارتخانه را نیز به آنان می‌دهند. افراد مزبور با معرفی حزب دوم وارد کابینه می‌شوند. دولت‌های ائتلافی در برخی از موارد بسیار شکننده هستند. در مقابل ، دولت‌های وفاق ملی با یک مساله موردی و جزیی مواجه نیستند، بلکه با یک مساله کلی و ملی که انسجام و وحدت ملی یا تمامیت ارضی و بقای کشور را تهدید می‌کند، مواجه بوده، لذا اتحاد تمامی احاد جامعه برای گذر از بحران را لازم دارند.

عضو کمیسیون اقتصادی مجلس از انتصاب بستگان مدیران در سطوح مختلف مدیریتی در دولت سیزدهم انتقاد کرد و گفت: این انتصابات مغایر با اصل شایسته سالاری است که جناب آقای رئیس جمهور قول آن را به مردم دادند. همچنین قرار بود دولتی فراجناحی تشکیل شود.

به باور یک تحلیلگر مسائل سیاسی، فرضیه ایجاد دولتی فراجناحی و ائتلافی در انتخابات 1400 بسیار ضعیفی است.

رئیس شورای هماهنگی جبهه اصلاحات استان فارس با اشاره به سخنان اخیر رئیس جمهوری گفت: تمام احزاب و جریان های سیاسی فعال و قانونی درکشور باید با حفظ وحدت و به عنوان اهداف عالیه و آرمان تشکیلاتی خودشان، به فکر توسعه و پیشرفت کشور و نظام بوده و برای تحقق این مهم تلاش کنند.

ایرنا نوشت: معاون سیاسی وزیر کشور گفت: نشست های این وزارتخانه با احزاب که به دلیل برگزاری انتخابات متوقف شده بود بزودی از سرگرفته می شود.

رییس جمهور همه جناح ها و تشکل های سیاسی کشور را برای رسیدن به اهداف ملی و انقلابی و رفع مسایل اساسی کشور، به اتحاد و وحدت فرا خواند و تصریح کرد: رقابت های سیاسی با پایان فصل انتخابات باید جای خود را به رفاقت و تلاش مشترک برای رفع مشکلات کشور بدهند.