شعار سال: سی سال پیش ،خواهر بزرگتر من صبح ها زود بیدار می شد تا قبل از مدرسه رفتن همه جای خانه را رفت و روب کرده باشد و بعد ما راهی مدرسه می شدیم.

حالا با نسلی مواجه ایم که صبح که بیدار می شود از هتل خانه شان خارج می شود، چون که والدینش به عنوان مستخدمین "هتل خانه" همه جا را رفت و روب خواهند کرد.
نسلی که در برابر اتاقی که در آن می خوابد، خانه ای که در آن زندگی می کند و ظرفی که در آن غذا می خورد، احساس مسئولیت ندارد. آیا در برابر سرزمینی که از آب و خاک آن بهره مند است، حس مسئولیت خواهد داشت.

برای این نسل، سرزمین هم چون هتلی است که می توان خورد و خوابید و ریخت و پاشید از مواهب طبیعی آن بهره مند شد و بعد اگر باب میل نبود آن را ترک کرد. سرزمین هم مثل خانه برای این نسل هتل است با این فرق که متاسفانه مستخدم سرجهاز ندارد و همه فقط برای خوردن و خوابیدن و بردن آمده اند.
این نسل را چه کسی و چه کسانی چنین تربیت کردند؟ کی بود؟ کی بود؟ اتفاقن این دفعه من بودم، تو بودی، ما بودیم، همه بودند. کمی به خود بیاییم و تکانی به خودمان و این نسل هتل نشین بدهیم.

عصری، دانشجوی دکترای جامعه شناسی اقتصادی توسعه دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از وبسایت وکیل ملت، تاریخ 8 دی 96، کد مطلب: 247617: www.vakilemelat.ir