پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
کد خبر: ۱۹۷۵
تاریخ انتشار : ۱۰ آبان ۱۳۹۴ - ۰۸:۴۹
سبک های عجیب و غریب مداحی، اشعاری با مضامین گاه خرافی و انحرافی، لطمه زنی و شیون های غیرمعمول سینه زن ها، سیستم صوت های عریض و طویل و زیرصدای “سین سین” که با هیچ سنت عزاداری و نوحه خوانی سنخیت ندارد، بزرگترین ضربه را به سنت های عزاداری می زند…
شعارسال : وارد مجلس عزاداری می شویم، فضاسازی، نورپردازی ها و صحنه آرایی های زیبایی انجام شده است. سیستم های صوتی مناسبی تهیه شده است، هرچند با مجالس سنتی عزاداری های معمول بسیار فرق دارد اما مبنا را بر این می گذاریم که قرار است یک فضای جدید با مخاطب های جدیدی تجربه شود. دستگاه های فیلمبرداری در چند جای مجلس مستقر شده اند و برنامه به صورت مستقیم در قسمت زنانه پخش می شود.

سخنران ها تلاش می کنند تا در زمان تعیین شده، مطالب خود را ارائه کنند، مطالبی که با عنوان بنرها و تبلیغات بیرون از مراسم سنخیت چندانی ندارند و زمان زیادی از مراسم به خاطره گویی های پراکنده سخنران های محترم طی می شود و در تمام طول مدت با خودمان مرور می کنیم که حتما قرار است از این خاطره ها نتیجه ای متناسب بحث گرفته شود که کمبود وقت و گذشت زمان، فرصت این نتیجه گیری را به سخنران نمی دهد و نتیجه بحث به شب های بعد و دهه های بعد و سال بعد حواله داده می شود و این موضوع در شب های بعد و مجالس مختلف تکرار می شود.

کم کم نور مجلس کم می شود و میکروفون به دست مداح محترم می رسد. زیرصدایی گاه زنده و گاه ضبط شده، در فضای مراسم پخش می شود و گاه بر فضای مداحی غالب می شود. آنچه به گوش شنونده می رسد "سین سین” های ممتد و با صدای بلند است ولی برداشت و اراده مداح محترم این است که سینه زن ها و مستمعین "حسین حسین” بشنوند.

مداحی پاپ

آنقدر فضای مداحی ها تصنعی است که با شروع مداحی جمعیت از گوشه و کنار از مجلس خارج می شوند و هنوز نیم ساعتی از شروع مداحی و مراسم سینه زنی نگذشته است که نیمی از جمعیت مجلس را ترک کرده اند.

قبلا مداحان و ذاکرین سینه زن ها را دعوت می کردند تا به محتوای شعرها و مضامین آن توجه کنند ولی امسال جمعیت سینه زن ها باید به حرکات میان دارها توجه کنند. باید نظم سینه زنی در مقابل دوربین ها حفظ شود. این داستان تکراری مراسم های متعددی در گوشه و کنار این شهر است.

داستان مداحان مدعو از شهرهای تهران و مشهد که غم انگیزتر هم هست. جمعیتی ۱۰-۲۰ نفره مداح عزیز را همراهی می کنند، جلوی مجلس برای این همراهان خالی می شود، فریادها و شیون های تصنعیِ آن ها از پسِ پخش مستقیم در زنانه هم پیداست، چه برسد به آن هایی که در قسمت مردانه متحیرانه به این جماعت چشم دوخته اند. به اشاره مداح لطمه می زنند، از هوش می روند و سر دست از مجلس بیرون برده می شوند، جمعیت سینه زن ها را به نظم و نوع خاصی از سینه زنی هدایت می کنند و این داستان هرشب این مجالس می شود. متأسفانه این صحنه ها گاه در مراسم هایی که متنسب به دستگاه ها و یا اماکن دولتی و حکومتی است نیز دیده می شود.

کم کم جمعیت دو دسته می شود، جمعیتی معدود که موج این پامنبری های شهرستانی را همراهی می کنند و جمعیتی که گوشه و کنار مجلس در بهت و تعجب، سینه زنی می کنند و نمایش از پیش طراحی شده مداح و همراهان را نظاره می کنند. داستان تلخی است برای مراسم عزاداری های محرم ولی متأسفانه داستانی واقعی است.

به راستی چه کسی مسئول رسیدگی به محتوای سخنرانی ها و مداحی های مراسم های محرم است؟

بی شک محرم با همه سنت های دیرینه اش برای مردم دارای حرمت است. مردم ۱۴۰۰ سال است که با آیین های عاشورایی زندگی کرده اند و این سنت ها سینه به سینه از گذشتگان به دست ما رسیده است.

به قول سخنران محترمی اینکه امروز مداحان بعضی وقایع و حوادث عاشورایی را به کنایه می گویند و مردم ناله می زنند و اشک می ریزند، به این معناست که حادثه عاشورا در قلب ها و سینه های مردم نهادینه شده است. بعضی از نوحه ها را مردم از بر شده اند. کمتر کسی است که «مکن ای صبح طلوع» شب عاشورا، «او می دوید و من می دویدم» از زبان حضرت زینب(س) و نوحه هایی از این دست را نشنیده باشد.

سبک های عجیب و غریب مداحی، اشعاری با مضامین گاه خرافی و انحرافی، لطمه زنی و شیون های غیرمعمول سینه زن ها، سیستم صوت های عریض و طویل و این پخش زیر صدایی که با هیچ سنت عزاداری و نوحه خوانی سنخیت ندارد، بزرگترین ضربه را به سنت های عزاداری می زند.

در اینکه تعداد مراسم هایی که در دهه اول در شهر اصفهان برگزار می شود از شمارش بیرون است و خدا را شکر در هر کوی و برزنی تعدادی مجلس عزاداری برای سالار شهیدان برپاست، شکی نیست اما بیش از آن که تعداد مراسم ها مهم باشد، محتوای اینگونه جلسات و حفظ سنت های عاشورایی موضوعیت دارد.

قرار نیست بعد از گذشت چندسال، آنچه به نسل بعد منتقل می شود، تنها اشعاری احساسی از چشم و ابرو و قد و قامت با ریتم های تند باشد. روضه خوانی و مقتل خوانی که از گذشته جزئی از مراسم های عزاداری حسینی بوده شاید شور و شیدایی برای سینه زنی ایجاد نمی کرده است اما معرفت عزاداران را نسبت به آنچه به راستی در کربلا گذشته، می افزوده است.

بی تردید بسیاری از مراسم های عزاداری در شهر اصفهان بر همان سنت های عزاداری سنتی و اصیل استوار هستند و برگزار می شوند اما متأسفانه برخی از هیأت های پرمخاطب و به اصطلاح جوان پسند، با افزودن زوائد و حواشی به این مراسم، آن را از حالت سنتی خارج و بدعت هایی را بر آن حمل کرده اند. بهتر است مسئولین امر اکنون و با اتمام مراسم های عزاداری دهه اول، به بازبینی فیلم ها و صوت های مراسم های مختلف برگزار شده اقدام نموده و برای سال های بعد تذکراتی به برخی از این مجموعه ها داده شود.

ما باید پاسدار سنت های صحیح و اصیل ۱۴۰۰ ساله عزاداری های محرم باشیم که آنچه اسلام را زنده نگه داشته است، همین عاشورا و تاسوعای حسینی است که همه را بر سر سفره کرم و لطف امام حسین(ع) دور هم جمع می کند و باید از این پتانسیل بهتر و بیشتر بهره گرفته شود؛ ان شالله.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از وب سایت اصفهان بیدار ، تاریخ انتشار چهارشنبه 06 آبان 1394 ، کد مطلب : 55496 : www.esfahanebidar.ir

اخبار مرتبط
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین