شعارسال: یاسمین احمد، کارگردان، نویسنده و نمایشنامه نویس مالزیایی در مقاله‌ای در روزنامه ایندیپندنت می‌نویسد: «حمله کننده به جو کاکس، نماینده مقتول پارلمان انگلیس از حزب کارگر، در دادگاه خودش را به عنوان "مرگ برای خائنین، آزادی برای انگلیس" معرفی کرد و جالب آنکه با وجود گزارشات رسانه‌ای که از ارتباط این مهاجم با گروههای نئو- نازی خبر می‌دهند، ما همچنان به مرگ جو کاکس با روش‌های معمول واکنش نشان می‌دهیم و به دنبال یک بیماری روحی روانی در مهاجم می‌گردیم.

اگر یک مهاجم فریاد "الله اکبر" سر دهد، آیا باید آن حمله را از ابتدا یک حمله "تروریستی" توصیف کنیم؟

برای ما بسیار دشوار است که قبول کنیم سازمان‌های تروریستی سفید پوست در غرب حاضر و فعال هستند. برخی از گروه‌های راست افراطی به حاشیه کشیده شده برای رسیدن به اهدافشان از اقدامات مستقیم شبه نظامی حمایت کرده‌اند. اگر گروهی از مسلمانان مدعی شوند که فعالیت‌هایشان مختص به فعالیت‌های شبه نظامی در انگلیس است قطعا این تهدید با توجه به پتانسیل مداخله‌مان تحت قوانین مقابله با تروریسم بسیار جدی‌تر گرفته می‌شود.

ما همچنین در دام تلطیف کردن و جنبه انسانی بخشیدن به مجرمان سفید پوست اقدامات خشونت آمیز و تروریستی افتاده‌ایم. در پرونده غم انگیز قتل جو کاکس مظنون به عنوان یک "تروریست" یا یک "تروریست احتمالی" توصیف نشده است. و اگر به تیراندازی‌های دیگری نیز که توسط مجرمان سفیدپوست به هر نحوی صورت گرفته نگاهی بیندازیم، گمان هم نمی‌کنم که به این فرد هرگز چنین برچسبی زده شود.

در عوض مجرم این حمله تروریستی که عنوان‌های دیگری گرفته به عنوان قربانی وضعیت نامساعد سلامت روح و روان و یا "مهاجم تکرو" توصیف خواهد شد.

اما هنگامی که در جرائم پای مسلمانان یا سیاه پوستان وسط باشد، قوانین متفاوتی داریم. حتی اگر مسلمانان یا سیاه پوستان در پرونده‌ای مظنون باشند، فورا برچسب "تروریست‌" به آنها زده می‌شود و حملات نیز به عنوان یک "حمله تروریستی احتمالی" با انگیزه‌‌های مذهبی یا اعتقادی تعریف خواهد شد. ما به جای آنکه به دنبال بی‌عدالتی‌های خارجی احتمالی باشیم فورا این حمله را ناشی از افراط گرایی اعلام می‌کنیم.

برخلاف افراط گرایان اسلامی، برای آندرس بریویک، یک برتری طلب سفید پوست نروژی که در ژوئیه سال 2011 میلادی 77 تن را به قتل رساند یک دادگاه علنی برگزار شد که در آن به انگیزه‌ها، فلسفه‌ و حتی علاقه مفرطش به بازی "world of warceoft” با دقت رسیدگی شد. توجیه این اقدام این بود که با نگاه دقیق به زندگی او می‌توانیم اقداماتش را درک کنیم. اما در پرونده سیف‌الدین رزقی، یک فرد مسلح 23 ساله تونسی که 38 تن را در یک ساحل گردشگری به قتل رساند، این مجرم با برخورد کاملا متفاوتی مواجه شد. فیلم‌های ویدئویی از رقصیدن سیف‌الدین رزقی به اشتراک گذاشته شد و گزارشاتی از علاقه شدیدش به تیم فوتبال رئال مادرید نیز وجود داشت و به همین خاطر کنجکاوی‌هایی در خصوص اینکه این آدم چقدر نرمال است، وجود داشت. اما هیچ تلاشی برای تحقیق و بررسی پیشینه او صورت نگرفت چرا که او یک افراط گرای اسلامی توصیف شد.

ما تعریف خاصی برای واژه "تروریست" داریم. به نظر می‌رسد که این واژه دیگر تنها افرادی را که مرتکب اقدامات ترور می‌شوند توصیف نمی‌کند بلکه افرادی را که احساس می‌کنیم متعلق به پیشینه، فرهنگ یا نژاد متفاوتی هستند را نیز شامل می‌شود. در نهایت این تروریست‌ها مخالف شیوه‌ زندگی ما و به اصطلاح ارزش‌های انگلیسی ما هستند. جای تعجب وجود ندارد. مهاجمی که فریاد "اول انگلیس" سر داده ظاهرا از اینکه این برچسب به او زده شود، جان سالم به در برده است.

اما با عدم توصیف حمله به جو کاکس به عنوان یک اقدام تروریستی، به صورت ماهرانه این مساله را که چه کسی و چه چیزی توانایی به وحشت انداختن ما را دارد، محدود می‌کنیم. بدون توجه به شاخه مذهبی یا پیشینه قومی، نباید از کنار هیچ گونه اقدام تروریستی ساده بگذریم. تمامی جرائم تروریستی باید به یک اندازه جدی گرفته شده و به یک صورت توصیف شوند.»

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری ایسنا ، تاریخ انتشار خبر 30 خرداد 1395، کدمطلب: 95033018001 ،www.isna.ir