اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد میلادی تشنجات داخلی بین اقوام و احزاب داخلی لبنان بستری را فراهم کرد تا سربازان رژیم صهیونسیتی با حمله به جنوب این کشور خاک لبنان را اشغال کنند.

همزمان آمریکا که به تازگی شاهد پیروزی انقلاب اسلامی در ایران بود می‌ترسید مبادا برای بار دوم سیاست‌های استعماری‌اش شکست بخورد، بنابراین سعی در تقویت فالانژیست‌های لبنان کرد تا بازویی قدرتمند برای پیشبرد اهدافشان باشند.

این حزب توسط «پیر جمیل» پایه گذاری شد و مسیحیان مارونی لبنان را شامل می‌شد. آنها به خوبی سیاست های دیکته شده آمریکا علیه جوانان لبنانی که سعی در مقاومت علیه دشمنان خود داشتند، را پیش می‌بردند؛ جوانانی مانند عماد مغنیه، سمیر مطوط، احمد قصیر و ... که اعلام کرده بودند با الگو برداری از انقلاب ایران سعی می‌کنند دست استعمارگران را از خاک کشورشان کوتاه کنند.

 از جمله جنایاتی که با حمایت آمریکا و اسراییل توسط فالانژ‌ها انجام شده بود قتل عام مردم «صبرا» و «شتیلا» بود. جنایتی که توسط «ایلى حُبَیقه» رهبری شد.

جوانان آزاده لبنان با گذشت مدت کوتاهی از انجام این فجایع دست به طراحی‌هایی زدند که هنوز بعد از گذشت سال‌ها از یاد دولتمردان ایالات متحده نرفته است.

روز دوشنبه ۲۹ فروردین سال ۱۳۶۲ همزمان با ( ۴ رجب ۱۴۰۳، ۱۸ آوریل۱۹۸۳) ساعت ۱۳ و ۵ دقیقه به وقت بیروت، انفجاری عظیم، فیلیپ حبیب فرستاده‌‏ ویژه‌‏ سازمان «سیا» در امور خاورمیانه، «رابرت کِلایتون ایمز» و «موریس دِرایبر» فرستاده ریگان و «رابرت دِیلون» سفیر آمریکا در بیروت و «ایلى سالم»، را به هوا فرستاد و برق از سر همه کسانی که می‌خواستند آینده لبنان را در دست بگیرند، پراند. این افراد در همان زمان جلسه‏‌اى درباره‌‏ى آن‏چه در لبنان مى‌‏گذشت، داشتند. جلسه‌‌ای که قرار بود توطئه‌‏اى عظیم علیه مقاومت مردم مسلمان لبنان را طرح ریزی کند.

«رابرت کلایتون ایمز» از مأمورین برجسته‌‏ى سازمان سیا و مشاور غیر رسمى «جورج شولتز» بود. او ۴۹ سال سن داشت و با لقب «مردِ مأموریت‏‌هاى سرّى» شناخته می‌شد. کمتر سیاستمدار و یا جاسوسی بود که توانسته بود به اندازه ایمز با گروه‌‏هاى فلسطینى ارتباط خوبی برقرار کند و با رهبرانشان آشنا شود. ایمز به خود می‌بالید که بیروت را بهتر از کف دستش مى‏‌شناسد و همه جاى آن را به خوبى بلد است.

اما در یک چشم بهم زدن او، طرح‌ها و همراهانش در طبقه سوم سفارت آمریکا در بیروت دود شدند.

ماجرا از این قرار بود: یک شهادت طلب لبنانی که هیچ‌گاه هویت واقعی‌اش مشخص نشد با وانت شورلت مشکی، مشابه دیگر ماشین‌های لوکس و تشریفاتی موجود در سفارت به راحتی هرچه تمام توانسته بود با مدارک شناسایی جعلی خود و چهره‌ای کاملا عادی و خونسرد گیت‌های بازرسی حاضر در خیابان یک طرفه رو به بالای مقابل سفارت را رد کند و سپس با سرعت بالا نرده‌های ورودی را بشکند، وارد طبقه همکف، جایی که کافه تریای سفارت بود شود و دست به عملیات استشهادی بزند.

انفجار و آتش و پس‌لرزه شدید حاصل از آن، منطقه‏ «کورنیش اَلبَحر» را که سفارت در آن قرار داشت، در وحشت فرو برد. شعاع تخریب اصلى بمب ۵۰۰ متر مربع بود و حفره ‏اى به قطر ۱۵ متر، محل انفجار ماشین را به خوبى مشخص مى ‏کرد. قدرت انفجار (که معادل ۲۵۰ کیلوگرم تى.ان.تى تخمین زده می شود) به حدی بود که بخش شرقی ساختمان بتونى هفت طبقه‏ ى سفارت آمریکا و همچنین بخش وسطى و اصلى ساختمان، به طور کامل منهدم شد.

مجموعاً ۶۳ نفر در انفجار سفارت آمریکا کشته شدند که شامل ۳۲ نفر کارمند لبنانی، ۱۷ نفر کارمند آمریکایی و ۱۴ نفر از مراجعان و رهگذران می‌شد. حدود ۱۲۰ نفر هم در این انفجار زخمی شدند. سه روز طول کشید تا اجساد تکه تکه شده و زیر آوار مانده حاضران در سفارت بیرون کشیده شود.

عالیجناب «آدِلایس» از فرماندهان نیروى دریایى آمریکا در لبنان مى‌‏گوید: «نشان صلیب را بر پیشانى قربانیان مى‏‌کشیدیم، اما اگر پیشانى نداشتند، هر جاى دیگرى از جسد را که پیدا مى‌‏کردیم، نشان صلیب را مى‏‌کشیدیم».

ده دقیقه پس از انفجار سفارت، شخص ناشناسى به دفتر خبرگزارى فرانسه در بیروت تلفن زد و خبر داد: «سازمان جهاد اسلامى مسئولیت این حمله را که نام آن عملیات والفجر مى‏‌باشد، بر عهده مى‏‌گیرد».
دقایقى بعد، فرد ناشناس دیگرى با دفتر روزنامه‌‏ى «اَللِواء» در بیروت تماس تلفنى گرفت و گفت: «هجوم به سفارت آمریکا جزئى از حمله‏‌ى انقلاب ایران ضد اهداف امپریالیسم در تمام نقاط جهان است و این حملات به اهداف موجود امپریالیسم در لبنان ادامه خواهد یافت؛ حتى علیه نیروهایى که به اسم «حافظ صلح» به لبنان آمده‏ اند».
شخص ناشناس دیگرى با دفتر روزنامه‏ ى «السفیر» در بیروت تماس گرفت و عنوان کردن سازمانى که تا آن زمان کسى نامى از آن نشنیده بود، مسئولیت حمله به سفارت آمریکا را بر عهده گرفته است، وی گفت: «ما اعلام مى‏‌کنیم این حمله به انتقام جنایات آمریکا در لبنان بوده است و این عملیات به مناسبت ۱۳  آوریل، آغاز توطئه و تهاجم آمریکا و اسرائیل علیه مردم لبنان، انجام گرفت».

با این اوصاف ایالات متحده بدون ارائه حتی یک برگ سند، حاج عماد مغنیه را طراح و مسئول این عملیات محیرالعقول می‌دانست.

سفیر آمریکا در لبنان ۶ سال پیش در سی‌امین سالگرد انفجار سفارت کشورش در بیروت نیز، گفت: «این حادثه فصل جدیدی در تاریخ آمریکا در خاورمیانه آغاز کرد»

voa یکی از رسانه‌های آمریکایی نیز مدعی شد: «این حمله مرگبارترین حمله تروریستی به آمریکا بود که خارج از خاک آمریکا رخ داد.»

شعار سال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری فارس،تاریخ انتشار:28فروردین 1398،کدخبر:13980119001008،www.farsnews.com